Διαφορά μεταξύ μαρξιστικού και φιλελεύθερου φεμινισμού | Φιλελευθερισμός με φεμινισμό εναντίον μαρξιστικών φεμινισμών

Anonim

Μαρξιστής εναντίον Φιλελευθερισμού

Ο φιλελευθερισμός είναι η πιο απαλή και επιεική προσέγγιση του φεμινισμού, ενώ ο μαρξιστικός φεμινισμός έχει κλίση προς τα αριστερά.

• Ο φιλελεύθερος φεμινισμός εντοπίζει τις ρίζες του στην Αμερικανική Επανάσταση, ενώ ο μαρξιστικός φεμινισμός βρίσκει την έμπνευσή του στα γραπτά του Karl Marx.

Ο φεμινισμός αναφέρεται σε όλα τα κινήματα και τις προσπάθειες που στοχεύουν στην ισότητα των φύλων και στα ίσα δικαιώματα των γυναικών στην κοινωνία. Αυτά τα δικαιώματα δεν είναι μόνο οικονομικά, αλλά και κοινωνικά και πολιτικά, για να επιτρέψουν στις γυναίκες να έχουν ίσες εξουσίες όπως οι άνδρες στην κοινωνία και να έχουν ίσο λόγο στη λήψη αποφάσεων για πολιτικές και δικαιώματα για όλους τους ανθρώπους. Έχουν υπάρξει πολλές διαφορετικές προσεγγίσεις στον φεμινισμό και οι ιδεολογίες ή φιλοσοφίες που μιλάνε για το φεμινισμό διακρίνονται ευρέως σε φιλελεύθερους, ριζοσπαστικούς και κοινωνικούς ή μαρξιστικούς φεμινισμούς. Οι άνθρωποι παραμένουν συγκεχυμένοι μεταξύ του φιλελεύθερου και του μαρξιστικού φεμινισμού λόγω της αλληλεπικάλυψης και των ομοιότητών τους. Ωστόσο, παρά τις ομοιότητες, υπάρχει διαφορά μεταξύ του φιλελευθερισμού και του μαρξιστικού φεμινισμού που θα τονιστεί σε αυτό το άρθρο.

Φιλελευθερισμός

Αυτή είναι η πιο επιεική προσέγγιση του φεμινισμού μεταξύ όλων των φιλοσοφιών που εργάζονται για ή απαιτούν ίσα δικαιώματα για τις γυναίκες. Αυτές οι φεμινίστριες είναι έτοιμες να εργαστούν μέσα από το οποίο σημαίνει ότι επιδιώκουν μεταρρύθμιση στην πατριαρχική μορφή των κοινωνιών και απαιτούν ίσα κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά δικαιώματα για τις γυναίκες. Αυτή η θεωρία του φεμινισμού μπορεί να βρεθεί πίσω στις ημέρες της Αμερικανικής Επανάστασης και οι φιλελεύθερες φεμινίστριες πίστευαν πάντα ότι ο μόνος τρόπος να διορθωθούν οι ανισορροπίες μεταξύ των φύλων είναι να προσπαθήσουμε να εργαστούμε για ισότιμους όρους ανταγωνισμού για τις γυναίκες. Αυτή η μορφή φεμινισμού προτείνει ότι δεν θα πρέπει να υπάρχει ανισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών και ότι μόνο οι αξίες πρέπει να είναι τα κριτήρια για την διαφορετική μεταχείριση των ατόμων. Οι φιλελεύθερες φεμινίστριες δουλεύουν καταπολεμώντας το σύστημα από μέσα για να απομακρύνουν όλα τα εμπόδια που απομακρύνονται από το μονοπάτι των γυναικών, έτσι ώστε να εξασφαλιστούν ισότιμοι όροι για αυτούς.

Ο φιλελευθερισμός του φεμινισμού είναι ένα είδος φεμινισμού που δεν ανταποκρίνεται σε πολλές επικρίσεις και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πέτυχε μεγάλη επιτυχία στην απομάκρυνση των ανισοτήτων μεταξύ των φύλων μέσω νέων ενεργειών όπως η Equal Pay Act του 1975.

Μαρξιστικός Φεμινισμός

Επίσης γνωστός ως σοσιαλιστικός φεμινισμός, ο μαρξιστικός φεμινισμός πιστεύει ότι δεν είναι μόνο η διάκριση λόγω φύλου που είναι υπεύθυνη για τη δεινή κατάσταση των γυναικών στην κοινωνία. Υπάρχουν και πολλά άλλα κοινωνικά αίτια, όπως οι διακρίσεις λόγω φύλου, φυλής, παιδείας κλπ.που συνθέτουν τις δυστυχίες για τις γυναίκες σε όλο τον κόσμο. Αυτό σημαίνει ότι ένα μαύρο, αμόρφωτο και φτωχό αφρικανικό κορίτσι βρίσκεται σε μια πολύ πιο μειονεκτική θέση από μια μορφωμένη, λευκή και πλούσια ευρωπαϊκή γυναίκα. Έτσι, ο μαρξιστικός φεμινισμός προτείνει τον κομμουνισμό ως την τέλεια λύση για την εξάλειψη των κοινωνικών βλαβών για να ανοίξει ο δρόμος για την ισότητα των φύλων.

Ο Μαρξιστικός Φεμινισμός εναντίον του Φιλελευθερισμού

Ο φιλελευθερισμός είναι η πιο απαλή και επιεική προσέγγιση του φεμινισμού, ενώ ο μαρξιστικός φεμινισμός έχει κλίση προς τα αριστερά.

• Ο φιλελεύθερος φεμινισμός εντοπίζει τις ρίζες του στην Αμερικανική Επανάσταση, ενώ ο μαρξιστικός φεμινισμός βρίσκει την έμπνευσή του στα γραπτά του Karl Marx.

• Οι φιλελεύθεροι φεμινιστές προτείνουν να αγωνιστούμε από το εσωτερικό και να εξαλείψουμε τα δεινά της κοινωνίας για να προωθήσουμε μια εποχή ισότητας των φύλων.

• Οι μαρξιστές προτείνουν να ανοίξει ο δρόμος για τον κομμουνισμό ως ένας τρόπος για να επιτευχθούν ίσα δικαιώματα για τις γυναίκες.

• Ο μαρξιστικός φεμινισμός πιστεύει ότι ο καπιταλισμός χρησιμοποιεί τις γυναίκες ως εφεδρικό στρατό της εργασίας.