Διαφορά μεταξύ του χώρου εικόνας και του χώρου αντικειμένου
Εικόνα Χώρος εναντίον Χώρου αντικειμένου
Σε εικόνες 3D του υπολογιστή πρέπει να αποθηκεύονται εικόνες στο buffer που μετατρέπουν τους πίνακες δύο διαστάσεων σε τρισδιάστατα δεδομένα. Αυτή η μετατροπή λαμβάνει χώρα μετά από πολλούς υπολογισμούς όπως αφαίρεση κρυφών επιφανειών, δημιουργία σκιάς και απομόνωση Z. Αυτοί οι υπολογισμοί μπορούν να γίνουν στο Space Image ή στο Object Space. Οι αλγόριθμοι που χρησιμοποιούνται στον χώρο της εικόνας για την αφαίρεση της κρυφής επιφάνειας είναι πολύ πιο αποδοτικοί από τους αλγόριθμους χώρου αντικειμένων. Αλλά οι αλγόριθμοι χώρου αντικειμένων για την αφαίρεση της κρυφής επιφάνειας είναι πολύ πιο λειτουργικοί από τους αλγόριθμους χώρου εικόνας για τον ίδιο. Ο συνδυασμός αυτών των δύο αλγορίθμων δίνει την καλύτερη απόδοση.
Image Space
Η αναπαράσταση γραφικών με τη μορφή ορθογωνίων ή ορθογώνιων εικονοστοιχείων έχει γίνει πολύ δημοφιλής. Η εμφάνιση ραστρών είναι πολύ ευέλικτη, καθώς διατηρούν την ανανέωση της οθόνης λαμβάνοντας τις τιμές που αποθηκεύονται στο ρυθμιστικό πλαισίου. Οι αλγόριθμοι διαστήματος εικόνας είναι απλοί και αποδοτικοί, καθώς η δομή των δεδομένων τους είναι πολύ παρόμοια με εκείνη του ρυθμιστή πλαισίου. Ο πιο συνηθισμένος αλγόριθμος χώρου εικόνας είναι ο αλγόριθμος buffer Z που χρησιμοποιείται για τον καθορισμό των τιμών της συντεταγμένης z του αντικειμένου.
Χώρος αντικειμένου
Οι αλγόριθμοι διαστημικού αντικειμένου έχουν το πλεονέκτημα ότι διατηρούν τα σχετικά δεδομένα και λόγω αυτής της δυνατότητας γίνεται ευκολότερη η αλληλεπίδραση του αλγορίθμου με το αντικείμενο. Ο υπολογισμός που έγινε για το χρώμα γίνεται μόνο μία φορά. Οι αλγόριθμοι χώρου αντικειμένου επιτρέπουν επίσης τη δημιουργία σκιών για την αύξηση του βάθους των τρισδιάστατων αντικειμένων στην οθόνη. Η ενσωμάτωση αυτών των αλγορίθμων γίνεται στο λογισμικό και είναι δύσκολο να εφαρμοστούν σε υλικό.
