Διαφορά μεταξύ της υπερθέρμανσης του πλανήτη και της όξινης βροχής Διαφορά μεταξύ του ορισμού

Ορισμός

Η υπερθέρμανση του πλανήτη αναφέρεται στην αύξηση της μέσης θερμοκρασίας του κλιματικού συστήματος της γης.

Αιτίες

Τα φυσικά αέρια στην ατμόσφαιρα της γης, όπως τα CO2, CH4 και N2O, συμβάλλουν στη διατήρηση της θερμοκρασίας της επιφάνειας της γης πάνω από το σημείο πήξης. Αυτά τα αέρια έχουν "εσωτερικές λειτουργίες δόνησης" οι οποίες απορροφούν και εκπέμπουν την υπέρυθρη ακτινοβολία ή θερμαίνουν πίσω στην επιφάνεια της γης. Αυτή η διαδικασία είναι γνωστή ως το φαινόμενο του θερμοκηπίου και τα αέρια αναφέρονται ως αέρια θερμοκηπίου. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα το επίπεδο αυτών των αερίων έχει αυξηθεί λόγω της μεγάλης κλίμακας κοπής των δασών στη Βορειοανατολική Αμερική και σε άλλα μέρη του κόσμου από το 1800. Η βιομηχανική επανάσταση και άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες έχουν προσθέσει αυτή την αύξηση. Κάθε χρόνο περίπου 22 δισεκατομμύρια τόνοι διοξειδίου του άνθρακα προστίθενται στην ατμόσφαιρα, το ένα τρίτο από την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και ένα τρίτο από τη μεταφορά.

Δείκτες

Τα παγκόσμια μέσα ενημέρωσης ανέφεραν τις ασυνήθιστα υψηλές θερμοκρασίες σε διάφορα μέρη του κόσμου τα τελευταία χρόνια. Τα όργανα που παρακολουθούν την παγκόσμια θερμοκρασία έχουν αποδείξει ότι η αύξηση της θερμοκρασίας είναι ενδεικτική της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Αυτό υποστηρίχθηκε από τις παρατηρήσεις ομάδων επιστημόνων παγκοσμίως. Υπήρξε σημαντική τήξη παλιών παγετώνων στις Πολικές Περιοχές. Τα θαλάσσια ύδατα μετακινούνται σταδιακά σε ορισμένες παράκτιες πόλεις και σε βάλτους γλυκού νερού στην Ινδονησία, τις Φιλιππίνες, το Μπαγκλαντές και τις ωκεανικές νήσους, οι οποίες δείχνουν αύξηση της στάθμης της θάλασσας. Οι καιρικές συνθήκες παρουσιάζουν ακραία συμπεριφορά, όπως μαζική μείωση ή αύξηση της ποσότητας βροχοπτώσεων, πλημμύρες σε νέες περιοχές, τυφώνες και δασικές πυρκαγιές. Ορισμένες ασθένειες όπως η ελονοσία αρχίζουν να εμφανίζονται σε νέες περιοχές που αντιμετωπίζουν επίσης αυξανόμενες θερμοκρασίες. Στους ωκεανούς οι κοραλλιογενείς ύφαλοι λεύκανται ενώ υπήρξε ανησυχητική μείωση στο Plankton, οι οποίες οφείλονται στην οξίνιση και τη θέρμανση των θαλασσών.

->

Οξύς βροχής

Ο όρος "όξινη βροχή" χρησιμοποιείται σε σχέση με οποιαδήποτε μορφή βροχής ή βροχόπτωσης, συμπεριλαμβανομένου του χιονιού, του χιονιού, της ομίχλης, του νερού και της δροσιάς που έχουν πολύ υψηλή περιεκτικότητα σε υδρογόνο ιόντα ή χαμηλό pH.

Προκαλείται όταν το διοξείδιο του θείου και το οξείδιο του αζώτου αντιδρούν με μόρια νερού που υπάρχουν στην ατμόσφαιρα για να παράγουν οξέα. Όταν συμβαίνει καθίζηση απομακρύνει τα οξέα από την ατμόσφαιρα και φτάνει στην επιφάνεια της γης. Ρέει στην επιφάνεια με νερό απορροής, εισέρχεται στο σύστημα ύδρευσης και βυθίζεται στο έδαφος. Αφαιρεί τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά από το έδαφος, απελευθερώνει αλουμίνιο στο έδαφος, καθιστώντας δύσκολο για τα δέντρα να απορροφούν νερό. Τα σωματίδια μπορούν επίσης να κολλήσουν στο έδαφος, στα φυτά ή σε άλλες επιφάνειες.

Η όξινη βροχή προκύπτει από την παρουσία σε μεγάλη κλίμακα ενώσεων θείου και αζώτου που απελευθερώνονται από ανθρώπινες πηγές. Η ποσότητα του διοξειδίου του θείου και των οξειδίων του αζώτου στην ατμόσφαιρα έχει αυξηθεί από την έναρξη της Βιομηχανικής επανάστασης λόγω της παρουσίας θείου στον άνθρακα που χρησιμοποιείται στην παραγωγή ηλεκτρισμού και στον καπνό που απελευθερώνεται από εργοστάσια και αυτοκίνητα οχήματα. Όλες αυτές οι εκπομπές εισέρχονται στην ατμόσφαιρα. Η χρήση ψηλών καταιγίδων για τη μείωση της τοπικής ρύπανσης καταλήγει στην απελευθέρωση των αερίων στην περιφερειακή ατμοσφαιρική κυκλοφορία που συμβάλλει στην εξάπλωση της όξινης βροχής σε μεγαλύτερες περιοχές.

Αυτά τα οξέα έχουν βλαβερές συνέπειες στα φυτά και τα δέντρα, αφήνοντάς τα λιγότερο ικανά να αντέξουν τις χαμηλές θερμοκρασίες και την επίθεση εντόμων και ασθενειών εκτός από την παρεμπόδιση της ικανότητάς τους να αναπαράγονται. Οι όξινες βροχές έχουν διαβρωτική επίδραση στην υποδομή, ιδιαίτερα αυτές που κατασκευάζονται από μάρμαρο και ασβεστόλιθο. Βλάπτουν τα γλυκά νερά και τα εδάφη, εκτός από τη θανάτωση των εντόμων και των υδρόβιων μορφών ζωής, συμπεριλαμβανομένης της διάλυσης κοραλλιογενών υφάλων.

Συμπέρασμα

Η ανθρωπότητα αντιμετωπίζει σήμερα μια τεράστια πρόκληση. Όχι μόνο πρέπει να καθαρίσουμε το ήδη μολυσμένο περιβάλλον αλλά να αλλάξουμε τον τρόπο ζωής μας για να αποτρέψουμε περισσότερη ρύπανση.