Διαφορά μεταξύ της ηπειρωτικής ολίσθησης και της πλακιδικής τεκτονικής
Η ηπειρωτική ολίσθηση έναντι της πλακιδικής τεκτονικής
Η τεκτονική μετατόπισης και πλάκας της ηπειρωτικής Ευρώπης είναι δύο θεωρίες που εξηγούν τη γεωλογική εξέλιξη της γης, συγκεκριμένα της κρούστας της.
Continental Drift
Η Continental drift είναι μια θεωρία που παρουσιάστηκε αρχικά από τον Abraham Ortelius (Abraham Ortels) το 1596. Η ιδέα αναπτύχθηκε ανεξάρτητα από το γερμανό γεωλόγο Alfred Wegener το 1912. Η θεωρία δηλώνει ότι οι ηπείρους κινούνται αργά στην επιφάνεια της γης και η πλειοψηφία αυτών των μεγάλων εδαφών ήταν μαζί μία φορά, περίπου 200 εκατομμύρια χρόνια πριν. Αυτή η συλλογή ηπείρων είναι γνωστή ως μια έξοχη ήπειρος.
Η θεωρία του ήταν εμπνευσμένη από το γεγονός ότι οι άκρες των ηπείρων της Νότιας Αμερικής και της Αφρικής ταιριάζουν μαζί σαν κομμάτια παζλ και αυτό οδήγησε στο συμπέρασμα ότι αυτές οι χερσαίες μάζες ήταν μαζί κάποια στιγμή στην ιστορία. Ο Wagener ονόμασε αυτή τη μεγάλη μάζα της γης ως "Pangea", με την έννοια "όλη τη γη".Σύμφωνα με τη θεωρία του Wagener, κατά τη διάρκεια της Jurassic περιόδου, περίπου 200 με 130 εκατομμύρια χρόνια πριν, η Pangea άρχισε να διασπάται σε δύο μικρότερες ηπείρους, τις οποίες ονόμασε Laurasia και Gondwanaland. Το Gondwanaland αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος του σύγχρονου νότιου ημισφαιρίου, της Νότιας Αμερικής, της Αφρικής και της Αυστραλίας. Η Μαδαγασκάρη και η ινδική υποήπειρος ήταν επίσης μέρος του Gondwanaland. Η Λωρασία περιελάμβανε την πλειοψηφία του σύγχρονου βορείου ημισφαιρίου, συμπεριλαμβανομένης της Βόρειας Αμερικής, της Ευρώπης και της Ασίας.
Τεκτονική πλάκα
Η τεκτονική πλάκας είναι η θεωρία που εξηγεί την κίνηση του εξωτερικού φλοιού ή της λιθόσφαιρας της γης. Η λιθόσφαιρα χωρίζεται σε πλάκες τεκτονικής. Δύο κύριοι τύποι πλακών τεκτονικής είναι ο ωκεάνιος φλοιός και η ηπειρωτική κρούστα. Ο ωκεανός φλοιός αποτελείται κυρίως από πυρίτιο και μαγνήσιο, επομένως ονομάζεται SIMA.Η ηπειρωτική κρούστα αποτελείται από πυρίτιο και αλουμίνιο και ονομάζεται SIAL. Κάθε τύπος κρούστας είναι περίπου 100 χιλιοστά πάχος, αλλά η ηπειρωτική κρούστα τείνει να είναι παχύτερη. Κάτω από την κρούστα βρίσκεται η αστενόσφαιρα.
Η αστενόσφαιρα είναι ένα ιξώδες, όλκιμο και σχετικώς ρευστό στρώμα μέσα στη γη που βρίσκεται από βάθος 100-200 km. Η μεταβολή της πυκνότητας που οφείλεται στη θερμότητα από τον πυρήνα της γης έχει ως αποτέλεσμα τη μεταφορά στο στρώμα της ασηνόσφαιρας. Αυτό δημιουργεί μεγάλες δυνάμεις που δρουν στην κρούστα και τείνει να κινηθεί σε αυτό το ρευστό στρώμα. Οι πλάκες κινούνται προς την κατεύθυνση (δημιουργούν συγκλίνουσες οριακές) μεταξύ τους ή απομακρύνονται ο ένας από τον άλλο (δημιουργούν αποκλίνοντα όρια).
Μέσα στα όρια αυτά βρίσκονται οι περισσότερες γεωλογικά ενεργές περιοχές. Στα συγκλίνοντα όρια, μία κρούστα μπορεί να πιέζεται βαθύτερα στο μανδύα από την άλλη πλάκα και μια τέτοια περιοχή είναι γνωστή ως ζώνη υποδιέγερσης.
Η παραπάνω εικόνα δείχνει το μέγεθος της κίνησης της ηπείρου σε διαφορετικούς τόπους.
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ της Continental Drift and Plate Tectonics;
• Η ηπειρωτική ολίσθηση είναι μια θεωρία που προωθήθηκε από τον Alfred Wagener, βασισμένη σε προηγούμενες εργασίες πολλών άλλων. δηλώνει ότι όλες οι χερσαίες εκτάσεις ήταν στενά τοποθετημένες για να δημιουργήσουν μεγάλες χερσαίες εκτάσεις που είναι γνωστές ως Pangea. Η Pangea έσπασε σε αρκετές μικρότερες μάζες της γης, τις οποίες τώρα αποκαλούμε ηπείρους, και μετακινήσαμε κατά μήκος της επιφάνειας της γης στις θέσεις που βλέπουμε σήμερα. Νωρίτερα αυτή η θεωρία δεν έγινε αποδεκτή.
• Η τεκτονική πλάκας είναι μια γενική θεωρία που βασίζεται στα σύγχρονα ευρήματα στη γεωφυσική του 20ου αιώνα. δηλώνει ότι η κρούστα της γης βρίσκεται πάνω από ένα παχύρευστο και μηχανικά αδύναμο στρώμα. επομένως, επιτρέποντας στην κρούστα να κινηθεί. Η κρούστα κινείται λόγω των δυνάμεων μεταφοράς που παράγονται μέσα στην ασηνόσφαιρα, που τροφοδοτούνται από την εσωτερική θερμότητα του πυρήνα της γης.
• Η θεωρία της ηπειρωτικής ολίσθησης θεωρούσε το γεωλογικό σενάριο της Pangea να σπάει για να σχηματίσει τις σημερινές ηπείρους. Οι τεκτονικές πλάκες υποδηλώνουν ότι υπερκείμενες όπως η Pangea υπήρχαν και πριν. Προβλέπει επίσης ότι η μάζα της γης της γης θα αποτελέσει και πάλι μια άλλη υπερκείμενη στο μέλλον.
• Η τεκτονική πλάκα εξηγεί τον μηχανισμό της κίνησης των τεκτονικών πλακών, ενώ η θεωρία της ηπειρωτικής ολίσθησης άφησε αυτήν την ερώτηση εντελώς αναπάντητη.
