Διαφορά μεταξύ σακχαρώδους διαβήτη τύπου 1 και τύπου 2

Διαβήτης τύπου 1 έναντι τύπου 2

Διαβήτης τύπου 1 και τύπου 2 είναι δύο τύποι διαβήτη. Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια κατάσταση όπου το επίπεδο γλυκόζης στο αίμα αυξάνεται πέρα ​​από το φυσιολογικό επίπεδο και η δράση της ινσουλίνης εμποδίζεται. Σε σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, υπάρχει συνολική ανεπάρκεια ινσουλίνης. Σε σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, η ινσουλίνη υπάρχει, αλλά ο υποδοχέας της ινσουλίνης δεν λειτουργεί σωστά.

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια ασθένεια που χρειάζεται δια βίου φροντίδα και δεν υπάρχει σαφής θεραπεία για να θεραπεύσει τον διαβήτη. Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια κατάσταση όπου το επίπεδο γλυκόζης αίματος αυξάνεται πέρα ​​από το φυσιολογικό επίπεδο. Όταν η γλυκόζη του αίματος αυξάνεται στο αίμα, η ορμόνη INSULIN θα εκκρίνεται από το πάγκρεας. Η ανεπάρκεια ινσουλίνης ή η αποτυχία του υποδοχέα να ανταποκρίνεται σωστά στην ινσουλίνη ονομάζεται αντίσταση στην ινσουλίνη.

Εάν ο οργανισμός δεν έχει ινσουλίνη (βλάβη των β-κυττάρων στο πάγκρεας - όπου εμφανίζεται η παραγωγή ινσουλίνης), τότε ο διαβήτης ονομάζεται σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1 (προγενέστερο όνομα ήταν ινσουλινοεξαρτώμενος σακχαρώδης διαβήτης). Αυτοί οι ασθενείς εξαρτώνται από την ινσουλίνη που χορηγείται με ένεση ή στυλό ινσουλίνης. Αυτός ο διαβήτης τύπου 1 αρχίζει συνήθως στην αρχή της ζωής του. τα μικρά παιδιά και οι έφηβες επηρεάζονται από την ινσουλίνη τύπου 1. Εάν δεν τους χορηγηθεί ινσουλίνη, η αύξηση της γλυκόζης στο αίμα (υπεργλυκαιμία) και θα πεθάνουν από μια ασθένεια που ονομάζεται διαβητική κετοξίωση. Αυτό είναι μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

Σε σύγκριση με τον τύπο 1, οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 έχουν ινσουλίνη, αλλά η ινσουλίνη δεν μπορεί να δράσει και να τονώσει τον υποδοχέα του. Συνήθως μετά από 40 χρόνια, ειδικά τα άτομα με παχυσαρκία ή υψηλό ΔΜΣ (δείκτης μάζας σώματος) θα αναπτύξουν αντίσταση στην ινσουλίνη και σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2. Συνήθως ο διαβήτης τύπου 2 έχει ισχυρό οικογενειακό ιστορικό. Εάν ο πατέρας, η μητέρα ή τα αδέλφια σας έχουν σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, τότε υπάρχει μεγάλη πιθανότητα εμφάνισης σακχαρώδη διαβήτη. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πάρετε την ασθένεια για ορισμένες. Οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 που συνήθως λαμβάνουν θεραπεία με από του στόματος χορηγούμενα υπογλυκαιμικά φάρμακα (τα δισκία που λαμβάνονται από το στόμα για να μειώσουν τη γλυκόζη στο αίμα σας) μερικά από αυτά τα φάρμακα θα μειώσουν την αντίσταση του υποδοχέα (πρώην Μετφορμίνη) κάποια θα αυξήσουν την έκκριση ινσουλίνης.

Και οι δύο τύποι διαβήτη πρέπει να έχουν έλεγχο διατροφής για τον διαβήτη. Ενθαρρύνονται να κάνουν τακτικές ασκήσεις. Πρέπει να ελέγχουν τα νεφρά (νεφροπάθεια) και τα νεύρα (νευροπάθεια). Ο διαβήτης ασθενής έχει υψηλό κίνδυνο εμφάνισης υπερλιπιδαιμίας και καρδιακών παθήσεων. Και οι δύο τύποι διαβητικών ασθενών θα υποφέρουν με χαμηλή ανοσία (προστασία έναντι των μικροβίων) και με κακή επούλωση πληγών εάν δεν ελέγχουν σωστά το σάκχαρο του αίματος.

Συνοπτικά ο σακχαρώδης διαβήτης είναι η κατάσταση όπου η δράση της ινσουλίνης είναι αποκλεισμένη. Στον τύπο 1 υπάρχει συνολική ανεπάρκεια ινσουλίνης. Στον τύπο 2 υπάρχει η ινσουλίνη, αλλά ο υποδοχέας της ινσουλίνης δεν λειτουργεί σωστά.

Και οι δύο τύποι διαβήτη πρέπει να έχουν έλεγχο της διατροφής για τον διαβήτη. Ενθαρρύνονται να κάνουν τακτικές ασκήσεις. Πρέπει να ελέγχουν τα νεφρά (νεφροπάθεια) και τα νεύρα (νευροπάθεια). Ο διαβήτης ασθενής έχει υψηλό κίνδυνο εμφάνισης υπερλιπιδαιμίας και καρδιακών παθήσεων. Και οι δύο τύποι διαβητικών ασθενών θα υποφέρουν με χαμηλή ανοσία (προστασία έναντι των μικροβίων) και με κακή επούλωση πληγών εάν δεν ελέγχουν σωστά το σάκχαρο του αίματος.

Συνοπτικά, ο σακχαρώδης διαβήτης είναι η κατάσταση στην οποία παρεμποδίζεται η δράση της ινσουλίνης. Στον τύπο 1 υπάρχει συνολική ανεπάρκεια ινσουλίνης. Στον τύπο 2 υπάρχει η ινσουλίνη, αλλά ο υποδοχέας της ινσουλίνης δεν λειτουργεί σωστά.