Διαφορά μεταξύ προσέγγισης από πάνω προς τα κάτω και προσέγγισης από κάτω προς τα κάτω
Προσέγγιση από πάνω προς τα κάτω και προσέγγιση από κάτω προς τα πάνω
Η προσέγγιση "από πάνω προς τα κάτω" και προσέγγιση από κάτω προς τα πάνω είναι δύο προσεγγίσεις που χρησιμοποιούνται συνήθως κατά το σχεδιασμό οποιουδήποτε έργου. Πολλοί δεν κατανοούν τις διαφορές μεταξύ αυτών των δύο προσεγγίσεων και αυτό το άρθρο σκοπεύει να επισημάνει τα χαρακτηριστικά και των δύο για να διευκολύνει τον αναγνώστη να εκτιμήσει τις δύο έννοιες στο σύνολό τους.
Ενώ ο σχεδιασμός από πάνω προς τα πάνω ξεκινά από την αφηρημένη για να επιτύχει τελικά ένα σταθερό σχέδιο, η προσέγγιση από κάτω προς τα πάνω είναι ακριβώς η αντίστροφη, καθώς αρχίζει με το συγκεκριμένο σχέδιο για να φτάσει στην αφηρημένη οντότητα. Όταν πρόκειται για το σχεδιασμό ολοκαίνουργιων συστημάτων, αυτή είναι η πιο πάνω προσέγγιση που χρησιμοποιείται πιο συχνά. Από την άλλη πλευρά, στην περίπτωση της αντίστροφης μηχανικής, όπως όταν είναι ο στόχος για την κατανόηση κάποιου άλλου σχεδιασμού, χρησιμοποιείται προσέγγιση από κάτω προς τα πάνω.
Η προσέγγιση από κάτω προς τα πάνω προχωρά με το σχεδιασμό της υπομονάδας ή του υποσυστήματος χαμηλότερου επιπέδου στην υψηλότερη μονάδα ή υποσύστημα. Κάποιος χρειάζεται ένα δομικό διάγραμμα για να γνωρίζει τα βήματα που εμπλέκονται στην εκτέλεση. Επίσης χρειάζονται οδηγοί για να ολοκληρώσουν αυτό το είδος σχεδιασμού.
Η προσέγγιση "από πάνω προς τα κάτω" ξεκινάει με τη μονάδα ανώτερου επιπέδου και εξελίσσεται προς τα κάτω στη μονάδα χαμηλότερου επιπέδου. Στην πραγματικότητα όμως, κανένα σύστημα δεν ακολουθείται άκαμπτα και οι σχεδιαστές τείνουν να αναπηδούν μεταξύ αυτών των δύο προσεγγίσεων ανάλογα με τις ανάγκες.
Υπάρχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα και των δύο προσεγγίσεων. Αν μιλάμε για πλεονεκτήματα μιας προσέγγισης από πάνω προς τα κάτω, είναι εύκολο να απεικονιστεί, παρέχει αίσθηση πληρότητας και είναι εύκολο να αξιολογηθεί η πρόοδος σε οποιοδήποτε στάδιο. Από την άλλη πλευρά, ως προσέγγιση που βασίζεται στον UI, υπάρχουν πιθανότητες περιττών επιχειρησιακών λογικών.
Από την άλλη πλευρά, σε μια προσέγγιση από τη βάση προς την κορυφή, ο χρήστης έχει τα πλεονεκτήματα της σταθερής επιχειρησιακής λογικής, την ικανότητα να γράφει καλή δοκιμή μονάδας και την ευκολία με την οποία οι αλλαγές μπορούν να διαχειρίζονται και να τροποποιούνται. Τα μειονεκτήματά του είναι ότι απαιτούνται πολλές προσπάθειες για τη σύνταξη δοκιμαστικών περιπτώσεων και η πρόοδος δεν μπορεί να επαληθευτεί εύκολα στο μεσαίο στάδιο.
