Διαφορά μεταξύ θειικού οξέος και υδροχλωρικού οξέος
Θειικό οξύ έναντι υδροχλωρικού οξέος
Προσδιορίζουμε κανονικά ένα οξύ ως δότη πρωτονίων. Τα οξέα έχουν ξινή γεύση. Χυμός ασβέστη και ξύδι είναι δύο οξέα που συναντάμε στα σπίτια μας. Αντιδρούν με βάσεις που παράγουν νερό και αντιδρούν με μέταλλα για να σχηματίσουν H 2 . Έτσι, αυξάνεται ο ρυθμός διάβρωσης μετάλλων. Τα οξέα μπορούν να κατηγοριοποιηθούν σε δύο, με βάση την ικανότητά τους να διαχωρίζουν και να παράγουν πρωτόνια. Τα ισχυρά οξέα ιονίζονται πλήρως σε ένα διάλυμα για να δώσουν πρωτόνια. Τα αδύναμα οξέα αποσυντίθενται μερικώς και δίνουν λιγότερες ποσότητες πρωτονίων. K a είναι η σταθερά διάστασης οξέος. Δίνει μια ένδειξη της δυνατότητας να χάσει ένα πρωτόνιο ενός ασθενούς οξέος. Για να ελέγξουμε εάν μια ουσία είναι οξύ ή όχι, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αρκετούς δείκτες όπως χαρτί λακκούβας ή χαρτί pH. Στην κλίμακα του ρΗ, αντιπροσωπεύονται 1-6 οξέα. Ένα οξύ με ρΗ 1 λέγεται ότι είναι πολύ ισχυρό και καθώς αυξάνεται η τιμή ρΗ, η οξύτητα μειώνεται. Επιπλέον, τα οξέα μετατρέπονται σε μπλε λακκούβας σε κόκκινο χρώμα. Όλα τα οξέα μπορούν να χωριστούν σε δύο ως οργανικά οξέα και ανόργανα οξέα ανάλογα με τη δομή τους. Το θειικό οξύ και το υδροχλωρικό οξύ χρησιμοποιούνται συνήθως ισχυρά ανόργανα οξέα. Αυτά είναι επίσης γνωστά ως ανόργανα οξέα, και προέρχονται από ορυκτές πηγές. Ανόργανα οξέα απελευθερώνουν πρωτόνια όταν διαλύονται σε νερό.
Θειικό οξύ
Ο μοριακός τύπος θειικού οξέος είναι Η 2 SO 4 . Το θείο είναι το κεντρικό άτομο του μορίου και συνδέεται με δύο ΟΗ ομάδες και δύο οξυγόνα (με διπλούς δεσμούς). Το μόριο είναι διατεταγμένο τετράεδρα. Το θειικό είναι ισχυρό, διαβρωτικό και ιξώδες υγρό. Είναι ένα πολύ πολικό υγρό με μεγάλη διηλεκτρική σταθερά και ευδιάλυτο στο νερό. Η αντίδραση ιονισμού του θειικού είναι ως εξής.
H + HSO H 2 H > 4 -
→ SO 4 2- + H + Το θειικό οξύ είναι ένας ισχυρός δότης πρωτονίων. Επομένως, σε μια λύση αποσυνδέεται πλήρως και δίνει δύο πρωτόνια. Πρόκειται για μέτρια οξειδωτικό παράγοντα. Δεδομένου ότι το θείο βρίσκεται σε κατάσταση οξειδώσεως +6 (η οποία είναι η υψηλότερη κατάσταση οξείδωσης του θείου), μπορεί να υποστεί μείωση σε +4 κατάσταση και να δράσει ως οξειδωτικό μέσο. Σε αραιά διαλύματα, το θειικό μπορεί να σχηματίσει δύο στρώσεις, όξινο θειικό άλας και το θειικό άλας. Το θειικό μπορεί επίσης να δρα ως αφυδατικός παράγοντας: επομένως, χρησιμοποιείται σε οργανικές αντιδράσεις συμπύκνωσης όπως η εστεροποίηση.
Το υδροχλωρικό οξύ, χαρακτηριζόμενο ως HCl, είναι ένα ανόργανο οξύ, το οποίο είναι πολύ ισχυρό και πολύ διαβρωτικό. Αυτό είναι ένα άχρωμο, μη εύφλεκτο υγρό. Είναι σταθερό, αλλά αντιδρά άμεσα με βάσεις και μέταλλα. Έχει την ικανότητα να ιονίζει και να δωρίζει μόνο ένα πρωτόνιο.Ακολουθεί η αντίδραση αποσύνθεσης του HCl σε υδατικό μέσο.
++
Δεδομένου ότι είναι ένα ισχυρό οξύ, η διάσταση οξέος η σταθερά του HCl είναι πολύ μεγάλη. Το HCl χρησιμοποιείται σε βιομηχανίες λιπασμάτων, καουτσούκ, κλωστοϋφαντουργίας και βαφής. Και είναι ένα ευρέως χρησιμοποιούμενο οξύ σε εργαστήρια για βασικές τιτλοδοτήσεις, ή για την παροχή όξινων μέσων ή για την εξουδετέρωση βασικών διαλυμάτων κλπ.
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ θειικού οξέος και υδροχλωρικού οξέος; • Το HCl έχει ένα άτομο υδρογόνου και ένα άτομο χλωρίου. Το θειικό οξύ είναι H2S04, και έχει δύο άτομα υδρογόνου, ένα θείο και τέσσερα άτομα οξυγόνου. • Το θειικό οξύ είναι ένα διπροτικό οξύ ενώ το υδροχλωρικό είναι μονοπροτικό οξύ.
