Διαφορά μεταξύ GRUB και LILO
GRUB vs LILO
Ο φορτωτής εκκίνησης είναι το πρόγραμμα που φορτώνει τα λειτουργικά συστήματα όταν ο υπολογιστής είναι ενεργοποιημένος. Τυπικά, οι φορτωτές εκκίνησης δίνουν τη δυνατότητα επιλογής από μια λίστα λειτουργικών συστημάτων για φόρτωση κατά την εκκίνηση του υπολογιστή. Έτσι, ο φορτωτής εκκίνησης επιτρέπει τη συνύπαρξη πολλών λειτουργικών συστημάτων στο ίδιο μηχάνημα. Τα LILO και GRUB είναι δύο από τους δημοφιλείς φορτωτές εκκίνησης που χρησιμοποιούνται σήμερα. Το LILO χρησιμοποιήθηκε ως προεπιλεγμένο boot loader στο Linux για πολύ καιρό, αλλά πρόσφατα η GRUB πήρε τη θέση του.
Τι είναι το LILO;
Το LILO (LInux LOader) είναι ένας φορτωτής εκκίνησης που χρησιμοποιείται σε λειτουργικά συστήματα Linux. Το LILO μπορεί να εκκινήσει (μέχρι 16) λειτουργικά συστήματα από δισκέτες, σκληρούς δίσκους κ.λπ. επειδή δεν εξαρτάται από ένα συγκεκριμένο σύστημα αρχείων. Ο χρήστης μπορεί να τοποθετήσει το LILO είτε στο Master Boot Record (MBR) είτε στον τομέα εκκίνησης ενός διαμερίσματος (και τοποθετήστε κάτι άλλο στο MBR για φόρτωση του LILO). Το LILO χρησιμοποιήθηκε ως το προεπιλεγμένο boot loader στο Linux μέχρι τα τέλη του 2001. Περιλαμβάνεται τώρα στον κατάλογο των πακέτων που έχουν υποτιμηθεί (στο Red Hat).
Τι είναι το GRUB;
Το GRUB (GNU GRand Unified Bootloader) είναι ένας φορτωτής εκκίνησης που αναπτύχθηκε από το GNU project. Το GRUB επιτρέπει στο χρήστη να επιλέξει από μια λίστα λειτουργικών συστημάτων για φόρτωση, καθιστώντας δυνατή την ύπαρξη πολλαπλών λειτουργικών συστημάτων στο ίδιο μηχάνημα. Ο GRUB είναι ο προεπιλεγμένος φορτωτής εκκίνησης που χρησιμοποιείται στις περισσότερες διανομές Linux σήμερα. Το GRUB μπορεί να ρυθμιστεί δυναμικά, καθώς επιτρέπει αλλαγές στη διαμόρφωση κατά τη στιγμή της εκκίνησης. Οι χρήστες διαθέτουν μια απλή διεπαφή γραμμής εντολών για να εισάγουν δυναμικά νέες διαμορφώσεις εκκίνησης. Το GRUB διαθέτει πολλές λειτουργίες φιλικές προς το χρήστη, όπως υψηλή φορητότητα, υποστήριξη πολλών εκτελέσιμων μορφών, ανεξαρτησία από τη μετάφραση γεωμετρίας και υποστήριξη για όλους τους τύπους συστημάτων αρχείων, όπως τα περισσότερα συστήματα UNIX, VFAT, NTFS και LBA (Logical Block Address). Οι περισσότερες διανομές Linux που χρησιμοποιούν το GRUB, παρέχουν ένα προσαρμοσμένο μενού εκκίνησης χρησιμοποιώντας την υποστήριξη του για πολλά GUI (Graphical User Interfaces). Το GRUB2 αντικαθιστά τη GRUB αυτή τη στιγμή και το GRUB μετονομάζεται σε GRUB Legacy.
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ GRUB και LILO;
Ο LILO ήταν ο προεπιλεγμένος boot loader του Linux, ενώ ο GRUB πήρε τη θέση του LILO τα τελευταία χρόνια. Το GRUB έχει καλύτερη διασύνδεση γραμμής εντολών σε σύγκριση με το LILO, το οποίο επιτρέπει μόνο μία εντολή με επιχειρήματα. Επειδή το LILO αποθηκεύει πληροφορίες θέσης των λειτουργικών συστημάτων στο MBR, κάθε φορά που προστίθεται ένα νέο λειτουργικό σύστημα, ο χρήστης θα πρέπει να αντικαταστήσει με μη αυτόματο τρόπο το αρχείο διαμόρφωσης και αυτό θα μπορούσε πολύ εύκολα να δημιουργήσει ένα παραμορφωμένο αρχείο ρυθμίσεων. Για να διορθώσετε ένα λανθασμένο αρχείο ρυθμίσεων στο LILO, οι χρήστες πρέπει να ακολουθήσουν μια προσέγγιση όπως εκκίνηση από ένα ζωντανό CD. Ωστόσο, λόγω της δυναμικής ρύθμισης της φύσης, είναι πολύ πιο εύκολο να διορθωθεί ένα παραμορφωμένο αρχείο ρυθμίσεων στο GRUB.Σε σύγκριση με το LILO, η GRUB διαθέτει πολύ καλή τεχνική υποστήριξη. Το LILO δεν μπορεί να εκκινήσει από το δίκτυο, ενώ ο GRUB σίγουρα μπορεί. Από την άλλη όμως, δεδομένου ότι η LILO χρησιμοποιήθηκε, αναπτύχθηκε και δοκιμάστηκε για πολύ καιρό, οι περισσότεροι διαχειριστές του Linux γνωρίζουν καλά τη διαμόρφωση και το χειρισμό προβλημάτων με το LILO, ακόμη και χωρίς τεκμηρίωση.
