Διαφορά μεταξύ οίδημα και οίδημα | Οίδημα εναντίον οίδημα

Οίδημα έναντι Οίδημα < και πρήξιμο είναι το ίδιο πράγμα. Οίδημα είναι ο επιστημονικός όρος, ενώ οίδημα είναι ο όρος.

Οίδημα ή οίδημα είναι συνέπεια οξείας φλεγμονής. Η οξεία φλεγμονή είναι μια φυσιολογική αντίδραση του σώματος σε τραυματισμό. Οι βλαπτικοί παράγοντες βλάπτουν τους ιστούς. Αυτά πυροδοτούν την απελευθέρωση ισταμίνης από μαστοκύτταρα, κύτταρα επένδυσης αιμοφόρων αγγείων και

αιμοπετάλια . Υπάρχει μια αρχική αντανακλαστική σύσπαση της τριχοειδούς κλίνης για να περιοριστεί η είσοδος επιβλαβών παραγόντων στην κυκλοφορία του αίματος. Η ισταμίνη και η σεροτονίνη που απελευθερώνονται από τα μαστοκύτταρα, τα τριχοειδή ενδοθηλιακά κύτταρα [1] ^{και τα αιμοπετάλια χαλαρώνουν τα} τριχοειδή και αυξάνουν τη διαπερατότητα των τριχοειδών αγγείων. Αυτά τα κύτταρα περιέχουν μια προ-σχηματισμένη ποσότητα αυτών των αγγειοδραστικών ουσιών που είναι έτοιμες να απελευθερωθούν σε μια στιγμή. Αυτό σηματοδοτεί την έναρξη της έκκρισης υγρών. Η ισταμίνη είναι ο βασικός φλεγμονώδης μεσολαβητής που απελευθερώνεται κατά την άμεση φάση οξείας φλεγμονώδους αντίδρασης Κατά τη διάρκεια της λανθάνουσας φάσης, άλλοι πιο ισχυροί φλεγμονώδεις μεσολαβητές όπως η σεροτονίνη, οι πρωτεΐνες των λευκοκυττάρων, οι βραδυκινίνες, οι καλλικρεΐνες, τα παράγωγα του αραχιδονικού οξέος, τα λευκοτριένια και οι πρωτεΐνες οξείας φάσης αυξάνουν περαιτέρω την τριχοειδή διαπερατότητα και την ενεργοποίηση των αιμοπεταλίων. Συνεπώς, μια μεγάλη ποσότητα νερού και ηλεκτρολύτες διαρρέουν στους φλεγμονώδεις ιστούς. Όταν το νερό μετακινηθεί έξω, η υδροστατική πίεση μέσα στα τριχοειδή αγγεία μειώνεται. Επομένως, οι οσμωτικές πιέσεις εντός και εκτός των τριχοειδών εξισορροπούνται. Αυτό θα είναι το τέλος της κίνησης του νερού, εάν πρόκειται μόνο για νερό που μετακινείται μέσω των τριχοειδών τοιχωμάτων. Σε οξεία φλεγμονή, δεν συμβαίνει. Μέσω των διευρυμένων κενών στην επένδυση τοιχωμάτων των αιμοφόρων αγγείων, οι πρωτεΐνες διαρρέουν. Αυτές οι πρωτεΐνες αντλούν νερό μέσα στους ιστούς. Αυτό ονομάζεται αλληλεπιδράσεις υδροφιλικές . Η διάσπαση πρωτεϊνών λόγω βλάβης των ιστών αυξάνει περαιτέρω αυτή την κίνηση του νερού. Στο φλεβικό άκρο της τριχοειδούς κλίνης, το νερό δεν εισέρχεται στην κυκλοφορία επειδή το νερό κρατιέται στον ιστό από ηλεκτρολύτες και πρωτεΐνες. Συνεπώς, η ποσότητα του υγρού που εξέρχεται από το αρτηριακό άκρο των τριχοειδών αγγείων είναι μεγαλύτερη από την ποσότητα νερού που εισέρχεται στο φλεβικό άκρο των τριχοειδών αγγείων. Έτσι εμφανίζεται πρήξιμο.

Η διαρροή υγρών δεν είναι το μόνο πράγμα που συμβαίνει κατά τη διάρκεια οξείας φλεγμονής. Συνήθως η επένδυση τοιχώματος των αιμοφόρων αγγείων και οι

κυτταρικές μεμβράνες των κυττάρων του αίματος είναι αρνητικά φορτισμένες, διατηρώντας τις διαχωρισμένες. Στη φλεγμονή, αυτές οι χρεώσεις αλλάζουν. Η απώλεια υγρού από την κυκλοφορία του αίματος σε φλεγμονώδεις θέσεις διαταράσσει τη ροή του ελασματωμένου αίματος [2] ^{.Οι φλεγμονώδεις μεσολαβητές προωθούν το σχηματισμό ρόλων. Όλες αυτές οι αλλαγές μεταφέρουν τα κύτταρα προς το τοίχωμα του αγγείου.} Τα λευκά αιμοσφαίρια δεσμεύονται με υποδοχείς ιντεγκρίνης στο τοίχωμα του αγγείου, κυλούν κατά μήκος του τοιχώματος και εξέρχονται στον φλεγμονώδη ιστό. Τα ερυθρά αιμοσφαίρια εκτοξεύονται μέσα από το κενό (diapedesis). Αυτό ονομάζεται κυτταρικό εξίδρωμα . Μόλις βρεθούν έξω, τα λευκά αιμοσφαίρια μεταναστεύουν προς τον ζημιογόνο παράγοντα κατά μήκος της βαθμίδας συγκέντρωσης των χημικών ουσιών που απελευθερώνονται από τον παράγοντα. Αυτό ονομάζεται χημειοταξία . Μετά την επίτευξη του παράγοντα τα λευκά κύτταρα κατακλύζουν και καταστρέφουν τους παράγοντες. Η επίθεση των λευκών κυττάρων είναι τόσο σοβαρή, που επίσης καταστρέφεται ο περιβάλλοντος υγιής ιστός. Σύμφωνα με τον τύπο του ζημιογόνου παράγοντα, ο τύπος των λευκών κυττάρων που εισέρχονται στην περιοχή ποικίλλει. Η ανάλυση, χρόνια φλεγμονή και σχηματισμός αποστήματος είναι γνωστή συνέχεια της οξείας φλεγμονής.

1.

Διαφορά μεταξύ επιθηλιακών και ενδοθηλιακών κυττάρων 2.

Διαφορά μεταξύ της ροής της ροής και της στροβιλώδους ροής