Διαφορά μεταξύ τράπεζας και αποταμίευσης Διαφορά
Ορισμένα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα άρχισαν να λειτουργούν στην παγκόσμια αγορά για να διευκολύνουν το κοινό προσφέροντας μοναδικά προϊόντα και πακέτα. Αυτή η συστηματική ανάπτυξη στον χρηματοπιστωτικό τομέα δημιούργησε πολλά αποτελεσματικά εργαλεία που δεν είχαν στη διάθεσή τους οι χρήστες πριν. Αν κοιτάξετε την αμερικανική οικονομία, εκτός από τις εμπορικές τράπεζες, θα βρείτε επίσης χρεοκοπίες που περιλαμβάνουν αποταμιευτικές τράπεζες και ενώσεις αποταμιεύσεων και δανείων. Παρόλο που οι απολύσεις δεν είναι τόσο συνηθισμένες όσο ήταν στο παρελθόν, εξακολουθούν να αποτελούν κρίσιμο τμήμα του τομέα των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών στις Ηνωμένες Πολιτείες.
-Τράπεζες
Όπως γνωρίζετε όλοι, οι τράπεζες είναι χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που λαμβάνουν καταθέσεις μετρητών και εκδίδουν δάνεια μαζί με την παροχή άλλων χρηματοοικονομικών υπηρεσιών που περιλαμβάνουν διαχείριση περιουσίας, θυρίδες ασφαλείας και ανταλλαγή νομισμάτων. Τα δύο κοινά είδη τραπεζών είναι επενδυτικές και εμπορικές τράπεζες και κυβερνούνται είτε από την κεντρική τράπεζα μιας χώρας είτε από την εθνική κυβέρνηση. Οι εμπορικές τράπεζες ασφαλίζονται για την κατάθεσή τους από την Federal Insurance Corporation (FDIC) μέσω του Ταμείου Ασφάλισης Τραπεζών (BIF).
Οι εμπορικές τράπεζες είναι υπεύθυνες για την παραλαβή της κατάθεσης, δίνοντας βραχυπρόθεσμα δάνεια σε επιχειρήσεις και επιχειρηματίες και εκδίδοντας μέσα, όπως πιστοποιητικό καταθέσεων. Ορισμένες εμπορικές τράπεζες έχουν επίσης τμήματα χρηματιστηριακών συναλλαγών που επιτρέπουν στους πελάτες των τραπεζών να επενδύουν τα κεφάλαιά τους σε απόθεμα και υπάρχουν μερικές τράπεζες που λειτουργούν εταιρείες εμπιστοσύνης ή τμήματα που εμπλέκονται στη διαχείριση επιχειρηματικών ή προσωπικών καταπιστευμάτων. Ενώ οι επενδυτικές τράπεζες επικεντρώνονται κυρίως στην παροχή υπηρεσιών, όπως η αναδοχή ή η παροχή βοήθειας με συγχωνεύσεις και εξαγορές.
Με τη νέα εποχή της τεχνολογίας, ένας μεγάλος αριθμός εμπορικών τραπεζών λειτουργεί πλέον ηλεκτρονικά, όπου όλες οι χρηματοοικονομικές συναλλαγές εκτελούνται ηλεκτρονικά. Οι εικονικές τράπεζες γενικά καταβάλλουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον στους καταθέτες τους και χρεώνουν χαμηλότερο τέλος για τις υπηρεσίες που προσφέρονται στους πελάτες.
Thrift
Οι Thrifts είναι χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και ο κύριος σκοπός τους είναι να πάρουν χρήματα και να αντλήσουν στεγαστικά δάνεια για να διευκολύνουν τη χρηματοδότηση οικογενειακών κατοικιών για άτομα της εργατικής τάξης. Όπως ήδη συζητήθηκε, περιλαμβάνει τους οργανισμούς εξοικονόμησης και δανείων (S & L). Είναι σχετικά μικρότερες και το κύριο μέλημά τους είναι η παροχή υπηρεσιών στους πελάτες τους, για παράδειγμα, προσφέρουν τους λογαριασμούς ελέγχου μαζί με άλλες υπηρεσίες, όπως τα αυτόματα δάνεια, τις πιστωτικές κάρτες και τα προσωπικά δάνεια.
Η ιστορία του Thrift πηγαίνει πίσω στον 18 αιώνα με την έναρξη των «οικοδομικών εταιρειών» στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ξεκίνησε να μεταφέρει την έκδοση στεγαστικού δανείου μακριά από ασφαλιστικές εταιρείες και στον τραπεζικό τομέα.Η δομή των τραπεζών Thrift είναι παρόμοια με τις εταιρικές επιχειρήσεις όπου η κυριότητα ανήκει στους μετόχους. Μετά την κρίση αποταμίευσης και δανείων του 1980 που είχε ως αποτέλεσμα την αποτυχία των τράπεζων Thrift και σύμφωνα με τον νόμο Dodd-Frank που έθεσε τέλος στους λιγότερο αυστηρούς κανονισμούς τους, οι τράπεζες αυτές υπέστησαν διαρθρωτικές αλλαγές που μείωσαν τις διαφορές μεταξύ αυτών των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και των συμβατικών τραπεζών.
Το 1989, το Κογκρέσο ξεκίνησε να καταστρέφει τις διαφορές μεταξύ των συμβατικών και των λιτών. Ως αποτέλεσμα, μεγάλο μέρος της ευρηματικής βιομηχανίας έχει απορροφηθεί από τον κύριο τραπεζικό κλάδο. Σύμφωνα με έρευνα του οικονομικού εμπειρογνώμονα Bert Ely, οι ρυθμιστικές και κανονιστικές αλλαγές έχουν σχεδόν θολώσει τις διαφορές μεταξύ των δύο χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και πιστεύει ότι η οικονομία θα σταματήσει τελικά να υπάρχει. Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί ότι δεν είναι οι ίδιες με τις συμβατικές τράπεζες, και εξακολουθούν να υπάρχουν διαφορές μεταξύ των δύο.
Διαφορές
Περιορισμός προσφοράς προϊόντων
Οι συμβατικές τράπεζες προσφέρουν υπηρεσίες τόσο σε ιδιώτες όσο και σε επιχειρήσεις, ενώ οι αποταμιεύσεις εξυπηρετούν μόνο τους καταναλωτές και όχι τις μικρές ή μεγάλες επιχειρήσεις. Επιπλέον, οι λιμενικές τράπεζες υποχρεούνται να διαθέτουν το 65% του χαρτοφυλακίου τους αποτελούμενου από καταναλωτικά δάνεια. Επίσης, μπορούν να δώσουν περίπου το 20% του ενεργητικού τους για εμπορικά δάνεια, και μόνο τα μισά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για δάνεια μικρών επιχειρήσεων. Οι εμπορικές τράπεζες δεν έχουν κανέναν από τους περιορισμούς αυτούς.
Υψηλότερη απόδοση και ρευστότητα
Σε αντίθεση με τις συμβατικές τράπεζες, οι αποταμιεύσεις συνήθως έχουν πρόσβαση σε χαμηλότερο κόστος χρηματοδότησης από τις Ομοσπονδιακές Τράπεζες Εγχώριων Δανείων και επομένως χρεώνονται με χαμηλό επιτόκιο. Τους επιτρέπει να παρέχουν μεγαλύτερη απόδοση στους πελάτες με λογαριασμούς ταμιευτηρίου. Επιπλέον, έχουν υψηλή ρευστότητα για να προσφέρουν στεγαστικά δάνεια στο σπίτι σε σύγκριση με τις συμβατικές τράπεζες.
Το εύρος των προϊόντων
Οι τράπεζες προσφέρουν μια ποικιλία λογαριασμών όσον αφορά τη διαχείριση περιουσιακών στοιχείων, τα συστήματα ασφάλισης, τα συνάλλαγμα κλπ. Και ένας μεγάλος αριθμός προϊόντων είναι διαθέσιμος για να επιλέξει το κοινό εκείνο που είναι κατάλληλο για οικονομικούς στόχους. Συνολικά, οι συμβατικές τράπεζες είναι σαν μια ενιαία στάση για τις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες, όπου ένας πελάτης μπορεί να βρει μια σειρά προϊόντων. Από την άλλη πλευρά, οι τράπεζες αποταμίευσης προσφέρουν μόνο μερικούς τύπους λογαριασμών και τα προϊόντα τους είναι πολύ απλούστερες, κάτι που δεν απαιτεί πολλή διαχείριση.
Χάρτης
Για τις εμπορικές τράπεζες, ο ναύλος εκδίδεται από ομοσπονδιακή ή κρατική κυβέρνηση και οι μέτοχοι της τράπεζας μπορούν να αποφασίσουν ποιο από τα δύο είναι λογικό έχοντας κατά νου τις αναπτυξιακές τους προοπτικές. Οι χάρτες των εθνικών τραπεζών εκδίδονται από ένα τμήμα του Ηνωμένου Κρατικού Ταμείου που ονομάζεται Γραφείο του Επιταλωτή του Νόμου. Οι εμπορικές τράπεζες επιτρέπεται να ανταλλάσσουν κρατικό χάρτη για ομοσπονδιακό. Από την άλλη πλευρά, ο χάρτης για μια τράπεζα αποπληρωμής εκδίδεται είτε από το ομοσπονδιακό γραφείο Thrift Supervision είτε μπορεί να εκδοθεί από το τμήμα οικονομικών ρυθμιστικών αρχών μιας κρατικής κυβέρνησης.
Ιδιοκτησία
Τα άτομα που επιδιώκουν να ξεκινήσουν μια ναυλωμένη ένωση αποταμιεύσεων και δανείων έχουν συνήθως δύο επιλογές ιδιοκτησίας. ο ιδιοκτήτης μπορεί να είναι είτε ο καταθέτης είτε ο δανειολήπτης ή οι μέτοχοι που ελέγχουν το χρεωστικό απόθεμα της S & L μπορούν επίσης να δημιουργήσουν λιτότητα.Αναφέρεται επίσης ως αμοιβαία ιδιοκτησία. Όμως, οι τράπεζες, από την άλλη πλευρά, προσφέρουν τις υπηρεσίες τους ως εθνικές ή περιφερειακές επιχειρήσεις και διοικούνται από το διοικητικό συμβούλιο που διορίζονται από τους μετόχους. Ως εκ τούτου, οι δανειολήπτες και οι καταθέτες δεν μπορούν να έχουν την κυριότητα των συμβατικών τραπεζών.
Χρηματοδότηση
Ο μηχανισμός χρηματοδότησης των λιτών και των συμβατικών τραπεζών είναι επίσης διαφορετικός. Το Thrift παίρνει κυρίως τη χρηματοδότησή του από τις αποταμιεύσεις που καταθέτουν ιδιώτες και τοπικές επιχειρήσεις για τις οποίες καταβάλλονται τόκοι. αυτό είναι παρόμοιο με τις οικοδομικές εταιρείες στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Αυστραλία. Όπως αναφέρθηκε ήδη, οι αποπληρωμές είναι πολύ μικρές σε σύγκριση με τις συμβατικές τράπεζες. Λειτουργούν σε τοπικό επίπεδο και, επομένως, δεν παίρνουν τη χρηματοδότησή τους από χρηματαγορά ή ιδιωτικά κεφάλαια. Αντ 'αυτού, τα χρήματα που εισπράττονται από την τοπική κοινότητα βασικά δανείζονται ως προσωπικά δάνεια ή στεγαστικά δάνεια. Ενώ οι συμβατικές τράπεζες συμπεριφέρονται ελεύθερα σε σύγκριση με τις τράπεζες αποταμίευσης, ειδικά μετά τον νόμο Glass-Steagall του 1932, καθώς η πράξη αυτή δεν απαιτεί οι τράπεζες λιανικής να θεωρούνται χωριστές από τις τράπεζες επενδύσεων.
Κανονισμός
Τα ιδρύματα αποταμιεύσεως ιδρύθηκαν τη δεκαετία του 1850 υπό τον ομοσπονδιακό έλεγχο των Ηνωμένων Πολιτειών. Ως εκ τούτου, ρυθμίζονται περισσότερο σε σύγκριση με το συμβατικό τραπεζικό σύστημα. Δεδομένου ότι απαιτείται από το νόμο να διαθέτουν τουλάχιστον το 65% των δανείων τους σε υποθήκες, τα καθιστά ευάλωτα σε οποιαδήποτε ύφεση στον τομέα της στέγασης. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της πιστωτικής κρίσης του 2008, αποδείχθηκαν αρκετά ισχυροί, καθώς δεν έλαβαν έκθεση στο χρέος που είχαν οι εμπορικές τράπεζες στα βιβλία τους και, ως εκ τούτου, δεν είχαν πληγεί από την κρίση, όπως συνέβαιναν οι συμβατικές τράπεζες.
