Διαφορά μεταξύ ATX και NLX
ATX vs NLX
Μητρικές είναι οι σωληνώσεις ή οι ραχοκοκαλιά όλων των υπολογιστών επειδή είναι εκείνοι που διατηρούν τη συνδεσιμότητα μεταξύ διαφορετικών εξαρτημάτων ενός υπολογιστή. Κάποιος μπορεί να δει όλα τα σημαντικά στοιχεία ενός υπολογιστή να συνδέεται και να βγαίνει από τη μητρική του. Η εξέλιξη των motherboards έχει διατηρήσει το ρυθμό με τις απαιτήσεις της υψηλότερης μνήμης RAM, ταχύτερους επεξεργαστές, ταχύτητες μεταφοράς δεδομένων και άλλα μικρότερα και ταχύτερα στοιχεία. Από τις πολλές αλλαγές που έχει επιδείξει η εξέλιξη της μητρικής πλακέτας, είναι η αλλαγή στον παράγοντα μορφής που είναι πιο δραστική και εύκολα αντιληπτή. Ξεκινώντας με τον αρχικό παράγοντα μορφοποίησης από την IBM που ονομάζεται AT, οι μητρικές κάρτες έχουν προχωρήσει με τους παράγοντες ATX, LPX, BTX και τελικά NLX. Σε αυτό το άρθρο, οι διαφορές μεταξύ ATX και NLX θα επισημανθούν.
Όλα ξεκίνησαν με την εφεύρεση του Η / Υ από την IBM και η ΑΤ ήταν ο συντελεστής μορφής που χρησιμοποίησε η εταιρεία στην οποία οι τρεις υποδοχές, ο επεξεργαστής, η μνήμη και οι υποδοχές επέκτασης ήταν διατεταγμένες σε ευθεία γραμμή. Με το πέρασμα του χρόνου, αυτός ο παράγοντας μορφοποίησης παρουσίαζε προβλήματα καθώς το ύψος του επεξεργαστή παρεμπόδισε την εγκατάσταση της κατάλληλης κάρτας. Η απορρόφηση θερμότητας από τον επεξεργαστή δημιούργησε επίσης προβλήματα για κάρτες επέκτασης. Με τη μητρική πλακέτα 12 "ευρεία και 13,8" βαθιά, επικαλύπτονταν με τον χώρο που προοριζόταν για τους δίσκους οδήγησης. Όλα αυτά τα προβλήματα οδήγησαν στην ανάπτυξη του παράγοντα μορφής ATX επόμενης γενιάς. Σε αυτήν την επαναστατική διάταξη, ο επεξεργαστής και η μνήμη τοποθετούνται σε ορθές γωνίες στις εγκοπές επέκτασης, πράγμα που επιτρέπει αρκετό χώρο για κάρτες επέκτασης πλήρους μήκους. Οι περισσότεροι από τους νέους υπολογιστές, συμπεριλαμβανομένων των διακομιστών, άρχισαν να κατασκευάζονται κατά μήκος αυτού του μορφοποιητικού παράγοντα.