Διαφορά μεταξύ κοστολόγησης απορρόφησης και περιθωριακού κόστους

Κοστολόγηση απορρόφησης έναντι οριακής κοστολόγησης

Το σύστημα υπολογισμού του κόστους παραγωγής είναι γνωστό ως κοστολόγηση. Ο κύριος σκοπός κάθε συστήματος κοστολόγησης είναι ο προσδιορισμός του κόστους που προκύπτει για την παραγωγή μιας μονάδας παραγωγής. Σε μια κατασκευαστική εταιρεία, η αναγνώριση του κόστους που συνδέεται με ένα προϊόν μονάδας είναι πολύ σημαντική για την τιμολόγηση του προϊόντος, έτσι ώστε η εταιρεία να μπορέσει να αποκομίσει κέρδος και να επιβιώσει για να υπάρξει στο μέλλον. Τόσο το κόστος απορρόφησης όσο και το οριακό κόστος είναι το παραδοσιακό σύστημα κοστολόγησης. Και οι δύο μέθοδοι έχουν τα δικά τους υπέρ και τα κατά. Στη σύγχρονη λογιστική διαχείρισης, υπάρχουν μερικές εκλεπτυσμένες μέθοδοι κοστολόγησης, όπως το κόστος βάσει δραστηριοτήτων (ABC) που είναι πολύ δημοφιλές. Αυτές οι μέθοδοι δημιουργούνται μόνο προσθέτοντας και τροποποιώντας ορισμένες αρχές των αρχών του παραδοσιακού συστήματος κοστολόγησης.

Οριακός Κόστους

Το οριακό κόστος υπολογίζει το κόστος που θα προκύψει όταν δημιουργηθεί μια πρόσθετη μονάδα. Το βασικό κόστος, το οποίο περιλαμβάνει το άμεσο υλικό, την άμεση εργασία, τα άμεσα έξοδα και τα μεταβλητά γενικά έξοδα είναι τα κύρια στοιχεία του οριακού κόστους. Η συνεισφορά είναι μια έννοια που αναπτύσσεται μαζί με το περιθωριακό κόστος. Συμβολή είναι τα καθαρά έσοδα από πωλήσεις στο μεταβλητό κόστος. Σύμφωνα με τις μεθόδους οριακής κοστολόγησης, δεν λαμβάνονται υπόψη τα πάγια έξοδα με βάση το επιχείρημα ότι πρόκειται να πραγματοποιηθούν πάγια έξοδα, όπως το ενοίκιο εργοστασίου, οι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, οι αποσβέσεις κ.λπ., είτε πρόκειται για παραγωγή είτε όχι. Στο οριακό κόστος, το σταθερό κόστος αντιμετωπίζεται ως κόστος περιόδου. Συχνά, οι διαχειριστές απαιτούν οριακό κόστος για τη λήψη αποφάσεων, καθώς περιέχουν δαπάνες που ποικίλλουν ανάλογα με τον αριθμό μονάδων που παράγονται. Το οριακό κόστος είναι επίσης γνωστό ως "μεταβλητό κόστος" και "άμεση κοστολόγηση".

Κόστος απορρόφησης

Σύμφωνα με τη μέθοδο κοστολόγησης Απορρόφησης, όχι μόνο το μεταβλητό κόστος, αλλά και το σταθερό κόστος που απορροφάται επίσης από το προϊόν. Οι περισσότερες λογιστικές αρχές απαιτούν κοστολόγηση απορρόφησης για σκοπούς εξωτερικής αναφοράς. Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται πάντα για την κατάρτιση οικονομικών καταστάσεων. Η κοστολόγηση προσρόφησης χρησιμοποιείται για τον υπολογισμό του κέρδους και της αποτίμησης του αποθέματος στο οικονομικό δελτίο. Καθώς το απόθεμα δεν μπορεί να υποτιμηθεί σε αυτή τη μέθοδο, το Inland Revenue απαιτεί αυτή την κοστολόγηση. Τα πάγια έξοδα λαμβάνονται υπόψη αν υποτεθεί ότι πρέπει να ανακτηθούν. Οι όροι «πλήρης κοστολόγηση απορρόφησης» και «πλήρης κοστολόγηση» υποδηλώνουν επίσης το κόστος απορρόφησης.

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ του Οριακού Κόστους και του Κόστους Απορρόφησης; ¤ Παρόλο που το οριακό κόστος και το κόστος απορρόφησης είναι δύο παραδοσιακές τεχνικές κοστολόγησης, έχουν τις δικές τους μοναδικές αρχές που σχεδιάζουν μια λεπτή γραμμή που χωρίζει το ένα από το άλλο. ¤ Στο περιθωριακό κόστος υπολογίζεται η συνεισφορά, ενώ αυτό δεν υπολογίζεται βάσει του κόστους απορρόφησης. ¤ Κατά την αποτίμηση των αποθεμάτων στο πλαίσιο του οριακού κόστους, λαμβάνεται υπόψη μόνο το μεταβλητό κόστος, ενώ η αποτίμηση του αποθέματος με βάση το κόστος απορρόφησης περιλαμβάνει επίσης το κόστος της παραγωγικής λειτουργίας. ¤ Γενικά, η αξία του αποθέματος είναι υψηλότερη κάτω από το κόστος απορρόφησης από το οριακό κόστος. ¤ Το οριακό κόστος συχνά χρησιμοποιείται για λόγους εσωτερικής πληροφόρησης (διευκολύνει τη λήψη αποφάσεων από τους διαχειριστές), ενώ απαιτείται η κοστολόγηση απορρόφησης για λόγους εξωτερικής πληροφόρησης, όπως η αναφορά φόρου εισοδήματος. ¤ Η συνεισφορά πρέπει να υπολογιστεί βάσει του συστήματος οριακής κοστολόγησης, ενώ το μικτό κέρδος θα υπολογιστεί με τη μέθοδο της κοστολόγησης απορρόφησης.