Διαφορές μεταξύ ΔΠΧΑ και US GAAP Η διαφορά μεταξύ
Ο κόσμος επιτρέπει σήμερα δύο σημαντικά πλαίσια λογιστικής σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι Γενικές Αποδεκτές Λογιστικές Αρχές και τα Διεθνή Πρότυπα Χρηματοοικονομικής Πληροφόρησης είναι τα δύο βασικά πλαίσια. Τα δύο πλαίσια δημιουργήθηκαν για να δημιουργήσουν μια αρμονία για τις λογιστικές διαδικασίες παγκοσμίως. Η μεθοδολογία GAAP είναι το κύριο λογιστικό πλαίσιο που χρησιμοποιείται στις ΗΠΑ, ενώ τα ΔΠΧΠ είναι το λογιστικό πλαίσιο που γίνεται αποδεκτό διεθνώς. Τα δύο πλαίσια έχουν προσαρμοστεί ώστε να επιτρέπουν την παροχή δίκαιων λογιστικών βάσεων στους χρήστες. Ωστόσο, υπάρχουν σημαντικές διαφορές που μπορούν να διαφανούνται από τα δύο πλαίσια. Εξετάζεται εδώ ένας κατάλογος βασικών διαφορών που καθορίζουν τα δύο λογιστικά πλαίσια.
Ορισμός ΌρωνΤα Διεθνή Πρότυπα Χρηματοοικονομικής Πληροφόρησης (ΔΠΧΠ) είναι ένα σύνολο προτύπων λογιστικής που αναπτύσσονται από ανεξάρτητο μη κερδοσκοπικό οργανισμό γνωστό ως Συμβούλιο Διεθνών Λογιστικών Προτύπων, ενώ η Γενικώς αποδεκτή λογιστική Οι αρχές (GAAP) είναι ένα σύνολο αρχών, κριτηρίων και διαδικασιών στη λογιστική που πρέπει να ακολουθείται από μια εταιρεία στη διαδικασία κατάρτισης των οικονομικών καταστάσεων.
Ο λόγος για τον οποίο υπάρχει το IFRS είναι να προσπαθήσει να εναρμονίσει τα πρότυπα με στόχο την απλοποίηση της συνολικής λογιστικής διαδικασίας. Οι κατευθυντήριες γραμμές που δίδονται από τα ΔΠΧΑ επιτρέπουν σε μια εταιρεία να χρησιμοποιεί ένα στυλ αναφοράς σε όλες τις εκθέσεις των λογαριασμών (1). Τα ενιαία πρότυπα επιτρέπουν επίσης στους επενδυτές και τους ελεγκτές να έχουν πιο άμεση εικόνα των οικονομικών χωρίς τις μικρές διαφορές που προκαλούνται από διαφορετικά στυλ αναφοράς.
Βασικές Σημαντικές Διαφορές μεταξύ GAAP των ΗΠΑ και ΔΠΧΠ
Αρχή και Κανόνας
Η μοναδική και πιο αξιοσημείωτη διαφορά μεταξύ GAAP και ΔΠΧΠ είναι ότι η ΓΑΑΠ βασίζεται σε κανόνες ενώ τα ΔΠΧΑ βασίζονται σε αρχές. Η διαφορά αυτή μπορεί να αποδώσει σημαντικές δυνατότητες σε διαφορετικές ερμηνείες παρόμοιων συναλλαγών. Αυτό μπορεί να προκαλέσει σημαντική και εκτεταμένη γνωστοποίηση στις οικονομικές καταστάσεις.
Μοντέλα ενοποίησης
Τα μοντέλα ενοποίησης για τα ΔΠΧΑ συνεπάγονται την εστίαση στον έλεγχο, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η μορφή της οντότητας που έχει επενδύσει. Ένας επενδυτής μπορεί να ελέγξει την επιχείρηση όταν έχει το δικαίωμα να μεταβάλλει τις αποδόσεις από την επιχείρηση και είναι ικανή να επηρεάσει τις αποδόσεις που οφείλονται στην εξουσία τους έναντι της επιχείρησης που έχει επενδύσει (2). Ο έλεγχος, σε αυτή την περίπτωση, σημαίνει ότι ο επενδυτής έχει: εξουσία πάνω στην επένδυση, δικαιώματα μεταβλητής αποδόσεων με την επένδυση και δυνατότητα να ασκεί τον έλεγχό της επί της επένδυσης για να επηρεάσει τις αποδόσεις που επέρχονται σε αυτήν.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν δύο μοντέλα για ενοποίηση στις US GAAP. στο πρώτο μοντέλο, οι οντότητες εκτίθενται στην επίδραση της οντότητας μεταβλητού ενδιαφέροντος (VIE). Εάν το μοντέλο VIE δεν μπορεί να εφαρμοστεί, τότε οι οντότητες υποβάλλονται στο μοντέλο ενδιαφέροντος ψήφου (VIM). Το μοντέλο VIE επιτρέπει σε μια αναφέρουσα οντότητα να ελέγχει τα οικονομικά συμφέροντα σε ένα VIE (2). Στο πλαίσιο του VIM, υπάρχει ενδιαφέρον για τον έλεγχο των χρηματοοικονομικών διαδικασιών της αναφέρουσας οντότητας εάν η αναφέρουσα οντότητα έχει συμφέρον σε άλλη οντότητα.
Κατάσταση Αποτελεσμάτων
Τα ΔΠΧΠ δεν επιτρέπουν τον διαχωρισμό των στοιχείων, ενώ τα GAAP εμφανίζουν τα στοιχεία κάτω από το καθαρό εισόδημα.
Τόσο το Δ.Π.Χ.Α. όσο και οι GAAP των ΗΠΑ απαιτούν μια πρωταρχική παρουσίαση μιας κατάστασης αποτελεσμάτων ως πρωταρχική δήλωση. Και τα δύο συστήματα παρουσιάζουν το δημοσιονομικό δελτίο σε διαφορετικές μορφές.
Το Δ.Π.Χ.Π. δεν έχει μορφή που να ορίζεται κατά την κατάρτιση της κατάστασης λογαριασμού αποτελεσμάτων. Η οικονομική οντότητα θα πρέπει να βρει τη μέθοδο που χρησιμοποιείται για την παρουσίαση των εξόδων, ανάλογα με τη λειτουργία ή τη φύση (3). Από τη φύση της, απαιτείται πρόσθετη γνωστοποίηση δαπανών, εάν χρησιμοποιηθεί λειτουργική παρουσίαση. Το Δ.Π.Χ.Α. απαιτεί η κατάσταση λογαριασμού αποτελεσμάτων να περιλαμβάνει:
Μέθοδος
- Ζημιά ή κέρδος μετά τη φορολογία που αποδίδεται στα αποτελέσματα και τον επαναβαθμονόμηση των διακοπείσες δραστηριότητες.
- Κόστος χρηματοδότησης
- Έξοδα φόρου
- Περιοδική ζημιά ή κέρδος
- Επιμερισμένα αποτελέσματα για συγγενείς και κοινοπραξίες που χρησιμοποίησαν τα ίδια κεφάλαια μετά από φόρους.
- Από την άλλη πλευρά, οι GAAP των ΗΠΑ παρουσιάζουν τις δηλώσεις εισοδήματός τους με δύο τρόπους.
Μορφή ενός βήματος.
- Αυτή η μορφή διαμορφώνει όλα τα έξοδα και τα ταξινομεί ανάλογα με τη λειτουργία. Τα έξοδα, στην περίπτωση αυτή, αφαιρούνται από το συνολικό εισόδημα για να περιγραφούν τα έσοδα προ φόρων.
Μορφή πολλαπλών βημάτων.
- Σε αυτό το σημείο αφαιρείται το κόστος των πωλήσεων από τις πωλήσεις για να δείξει το μεικτό κέρδος. Τα λοιπά έσοδα και έξοδα περιγράφονται επίσης για να αποδώσουν τα έσοδα προ φόρων. Οι κανονισμοί της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς απαιτούν από τους καταχωρίζοντες να ταξινομήσουν τις δαπάνες τους ανάλογα με τη λειτουργία τους.
Αποτίμηση περιουσιακών στοιχείων
Οι διαφορές αποτίμησης περιουσιακών στοιχείων αποδίδονται στη διαφορά στους δείκτες απομείωσης, τη λογιστική αξία των περιουσιακών στοιχείων, τη μέτρηση της απομείωσης και την ενδεχόμενη ανάκτηση περιουσιακών στοιχείων που είχαν απομειωθεί. Το ΔΠΧΠ δεν επιτρέπει τη χρήση της μεθόδου LIFO για τον υπολογισμό του κόστους, ενώ η GAAP των ΗΠΑ επιτρέπει τη χρήση της μεθοδολογίας κοστολόγησης LIFO (4). Οι συνέπειες στο παρόν είναι ότι μια εταιρεία που υιοθετεί τα ΔΠΧΠ και χρησιμοποιεί τη μέθοδο LIFO σύμφωνα με τις US GAAP θα αναγκαστεί να μεταβεί σε μια μεθοδολογία που επιτρέπει την επιτρεπόμενη κοστολόγηση.
Αναγνώριση εσόδων
Σε αναγνώριση των εσόδων, ενδέχεται να υπάρχουν σημαντικές διαφορές στον τρόπο λειτουργίας των επιχειρηματικών οντοτήτων. Θα μπορούσαν να υπάρχουν διάφοροι τρόποι με τους οποίους οι επιχειρήσεις να χειρίζονται τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους στην αγορά.
Το ΔΠΧΑ θέτει σε εφαρμογή δύο πρότυπα που καταγράφουν κυρίως συναλλαγές εσόδων σε μία από τις τέσσερις μεγάλες κατηγορίες.
Πωλήσεις αγαθών και αγαθών
- Παροχή υπηρεσιών
- Συμβόλαια κατασκευής
- Χρήση περιουσιακών στοιχείων της επιχείρησης από άλλους
- Τα κριτήρια που χρησιμοποιούνται λαμβάνουν υπόψη ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα αξιόπιστης μέτρησης πώς τα οφέλη που σχετίζονται με τη συναλλαγή θα διαρκέσουν στην οντότητα.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχει ένας εκτενής οδηγός για την αναγνώριση των εσόδων σε πλαίσια GAAP. Η καθοδήγηση χρησιμοποιεί πολλή βιβλιογραφία που παρέχεται από τους εκδότες προτύπων (4). Η καθοδήγηση γενικά προβλέπει ότι τα έσοδα μπορούν είτε να πραγματοποιηθούν είτε να κερδηθούν.
Μεθοδολογία
Χρησιμοποιούνται διάφορες μέθοδοι για την αξιολόγηση της λογιστικής αντιμετώπισης. Το GAAP επικεντρώνεται περισσότερο στο είδος της βιβλιογραφίας που χρησιμοποιείται ενώ τα ΔΠΧΑ είναι πιο έντονα στο πρότυπο που χρησιμοποιείται για την ανασκόπηση των γεγονότων.
Τα ΔΠΧΑ παρέχουν μια πλατφόρμα για την επιδίωξη ενός μοναδικού μοντέλου χρηματοοικονομικής πληροφόρησης, ενώ η US GAAP επιτρέπει ένα μοντέλο υψηλού κινδύνου και ανταμοιβής.
Αποτίμηση Αποθέματος
Τα ΔΠΧΠ επιτρέπουν τη χρήση του LIFO, ενώ το GAAP επιτρέπει την ευελιξία επιλογής LIFO ή FIFO
Κερδών ανά Μερίδιο. Στην εξέταση των ΔΠΧΠ, οι υπολογισμοί των μεμονωμένων ενδιάμεσων περιόδων δεν υπολογίζονται κατά μέσο όρο στον υπολογισμό των κερδών ανά μετοχή (4). Το γεγονός ότι τα ΔΠΧΠ επιτρέπουν μόνο τον υπολογισμό των κερδών ανά μετοχή από τις συνεχιζόμενες δραστηριότητες και το καθαρό εισόδημα. Συνεπώς, η οντότητα θα πρέπει να κάνει χρήση της ίδιας μεθόδου καταγραφής απογραφής και δεν έχει καμία διακριτική ευχέρεια κατά την επιλογή οποιασδήποτε εφαρμοστέας μεθόδου.
Από την άλλη πλευρά, το GAAP επιτρέπει τον υπολογισμό του μέσου όρου των χρονικών κλιμακωτών μεριδίων κατά τον υπολογισμό. Αυτό σημαίνει ότι τα GAAP θα επιτρέπουν την εκτίμηση των κερδών ανά μετοχή για συνεχείς εργασίες, διακοπείσες δραστηριότητες και καθαρό εισόδημα. Για τις GAAP των ΗΠΑ, μετά την πώληση του αποθέματος, υπάρχει η αποζημίωση είτε με τη μέθοδο LIFO είτε με την μέθοδο FIFO. Η ευελιξία επιτρέπει στην οντότητα να χρησιμοποιεί την κρίση της για να επιλέξει τη μέθοδο που ισχύει καλύτερα για τα αποθέματά της.
Συμπέρασμα
Τα πλαίσια IFRS και US GAAP έχουν και τα δύο πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά τους. Ενώ οι δύο οντότητες συμβάλλουν στην εκτίμηση του κόσμου των λογιστικών βιβλίων σε διάφορες ικανότητες, οι αξιοσημείωτες διαφορές αποδεικνύονται ως πλεονεκτήματα και αδυναμίες των συστημάτων. Η σύγκλιση των δύο πλαισίων θα μπορούσε να ενισχύσει τη διαδικασία και τα αποτελέσματα της λογιστικής.
Περίληψη βασικών διαφορών μεταξύ ΔΠΧΠ και ΗΠΑ GAAP
