Διαφορά μεταξύ του χρόνου προθρομβίνης και της μερικής θρομβοπλαστίνης Διαφορά μεταξύ

χρόνος προθρομβίνης έναντι μερικής θρομβοπλαστίνης

Όταν εμφανιστεί ένα έμφραγμα του μυοκαρδίου ή ένα εγκεφαλικό επεισόδιο ή σε κάθε περίπτωση όπου ένας θρόμβος απειλεί να απομακρύνει το σύστημα, είναι σημαντικό να εφαρμοστεί θεραπεία αντι-πήξης. Η κουμαδίνη (βαρφαρίνη) και η ηπαρίνη είναι δύο από τα πιο κοινά φάρμακα που χρησιμοποίησαν ένα νοσοκομείο για να διατηρήσουν το αίμα από την πήξη. Αν και αυτά είναι αποτελεσματικά σε επεισόδια εμφράγματος του μυοκαρδίου ή σε περίπτωση εγκεφαλικού επεισοδίου, εξακολουθεί να είναι σημαντικό να υπάρχει μια βασική μέτρηση προκειμένου να καθοριστεί εάν το φάρμακο πρέπει να διακοπεί ή όχι. Χωρίς οποιαδήποτε μέτρηση των βασικών τιμών, ο ασθενής θα είναι επιρρεπής σε αιμορραγία και μπορεί να βιώσει ακόμη περισσότερες βλάβες.

Δύο από τις πιο αποτελεσματικές μετρήσεις που αφορούν τα αντιπηκτικά είναι ο χρόνος προθρομβίνης και ο χρόνος μερικής θρομβοπλαστίνης. Τα PT και PTT είναι πάντα διαφορετικά όσον αφορά τη διαδικασία πήξης.

Ο χρόνος PT ή προθρομβίνης προέρχεται από την αναλογία προθρομβίνης μαζί με τη διεθνή κανονικοποιημένη αναλογία για τη μέτρηση της εξωγενούς οδού πήξης. Το PT μετρά επίσης τους παράγοντες πήξης I, II V VII και X. Το PT είναι επίσης ο δείκτης για τα επίπεδα της βαρφαρίνης στο σώμα, καθώς και η κατάσταση της βιταμίνης Κ. Η κανονική τιμή για PT είναι 11-16 δευτερόλεπτα.

Η λογική πίσω από τον αριθμό των παραγόντων πήξης που ελέγχονται από το ΡΤ είναι το γεγονός ότι η προθρομβίνη είναι παράγοντας II των παραγόντων πήξης και επομένως χρησιμεύει ως ο έλεγχος των άλλων τεσσάρων παραγόντων πήξης. Ανωμαλίες στο PT μπορεί να προκληθούν από ηπατικά προβλήματα ή από έλλειψη οποιουδήποτε από τους παράγοντες πήξης που αναφέρθηκαν παραπάνω, όπως σε περιπτώσεις αιμοφιλίας. Εάν ο ασθενής χρησιμοποιεί πολλούς παράγοντες πήξης συγκεντρωμένους σε μια συγκεκριμένη περιοχή αντί να κυκλοφορεί γύρω από το σώμα, θα μπορούσε να προκληθεί από DIC ή διάχυτη ενδοαγγειακή πήξη, μία επιπλοκή που συνήθως συναντάται σε έγκυες γυναίκες.

Από την άλλη πλευρά, η PTT ή ο χρόνος μερικής θρομβοπλαστίνης είναι η μέτρηση της ενδογενούς οδού πήξης και της κοινής οδού πήξης. Αυτό μετρά επίσης το επίπεδο της απαιτούμενης ηπαρίνης στο σώμα, εάν ο ασθενής βρίσκεται σε αντιθρομβωτική θεραπεία. Σε αντίθεση με το PT, το οποίο μας δίνει μια ιδέα για το πόσο θα χρησιμοποιηθεί το Warfarin, το PTT μετρά την ηπαρίνη. Η κανονική τιμή για το ΡΤΤ είναι εντός της σήμανσης 25-39 δευτερολέπτων. Μέσα σε αυτό το εύρος, είναι σημαντικό να δούμε τους παράγοντες πήξης I, II, V, VIII, IX, X, XI και XII. Παρόλο που η PTT μπορεί να ανιχνεύσει έναν αριθμό παραγόντων πήξης, δεν μπορεί να ανιχνεύσει τους παράγοντες πήξης VII και XIII.

Συνήθως, η PTT και η PT διεξάγονται ταυτόχρονα για να ανιχνεύσουν την πηγή της ασθένειας εάν δεν υπάρχουν παράγοντες πήξης ή εάν οι παράγοντες πήξης χρησιμοποιούνται ταχύτερα από ό, τι θα έπρεπε.Στην ιατρική, είναι σημαντικό να έχετε μια καλή αντίληψη της συλλογής δεδομένων. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το PT και το PTT κάνουν τα πάντα πιο εύκολο για τους γιατρούς και τους νοσηλευτές να προσφέρουν την καλύτερη δυνατή υγειονομική περίθαλψη σε μια μονάδα υγειονομικής περίθαλψης.

1. PT και PTT χρησιμοποιούνται στην πρακτική της ιατρικής για την ανίχνευση προβλημάτων αιμορραγίας.

2. Το PT αντιπροσωπεύει τον χρόνο προθρομβίνης και χρησιμοποιείται για να εξακριβώσει εάν η δόση της βαρφαρίνης χρειάζεται να προσαρμοστεί ή όχι. Η ηπαρίνη μετριέται με ΡΤΤ, που σημαίνει χρόνο μερικής θρομβοπλαστίνης.

3. οι παράγοντες πήξης II, V, VII και X ελέγχονται με PT ενώ οι παράγοντες πήξης I, II, V, VII, IX, XI και XII μετρώνται με ΡΤΤ.

4. Και οι δύο μέθοδοι χρησιμοποιούνται για να εντοπιστεί ο τύπος αιμορροφιλίας που υποφέρει από έναν ασθενή ή για άλλα προβλήματα αιμορραγίας.

5. Το PT μετρά την εξωγενή πήξη ενώ το PTT μετρά την εγγενή πήξη.