Διαφορά μεταξύ του Panadol και του Asprin Η διαφορά μεταξύ του
PANADOL vs. ASPRIN
Ο πόνος είναι ο τρόπος του σώματος να ενημερώσει ότι ο ιστός τραυματίζεται. Οι χημικές ουσίες βρίσκονται σε εξέλιξη αμέσως μόλις έρθει ένας τραυματισμός στη συγκεκριμένη περιοχή. Επιπλέον, αυτές οι χημικές ουσίες προκαλούν νευρικές απολήξεις. Αυτές οι καταλήξεις των νεύρων στέλνουν τότε το μήνυμα του πόνου στον εγκέφαλο. Υπάρχουν δύο μονοπάτια που μπορούμε να τα βγάλουμε για να τα μετριάσουμε. Ένας τρόπος είναι να κάνετε κάτι στο κεντρικό νευρικό σύστημα όπως κάνει το Panadol στο περιφερικό νευρικό σύστημα. Επιπλέον, η δράση των νεύρων που μεταδίδουν το μήνυμα του πόνου στο κεντρικό νευρικό σύστημα είναι αυτό που επιτυγχάνει η Ασπιρίνη και είναι η δεύτερη διαδρομή.
Τα αναλγητικά είναι παυσίπονα. Τα αναλγητικά καλύπτουν το αντιφλεγμονώδες μαζί με τα περιουσιακά στοιχεία που ανακουφίζουν από τον πόνο. Προκειμένου να απαλλαγεί από πυρετό και πόνο, το Panadol μαζί με την ασπιρίνη είναι φάρμακα που μπορούν να ωφεληθούν OTC ή πέρα από τον πάγκο και συχνά λαμβάνονται. Το Panadol, το οποίο αναγνωρίζεται παγκοσμίως ως Παρακεταμόλη, καθώς και η Ασπιρίνη ή το ακετυλοσαλικυλικό οξύ, θεωρούνται και τα δύο αναλγητικά.
Πάρτε για παράδειγμα, κατά λάθος κόψτε τα δάχτυλά σας ενώ κόβετε κρεμμύδια. Επειδή έχει νευρικές απολήξεις μέσα σε αυτό, το δάχτυλό σας λαμβάνει υπόψη τον πόνο. Οι χημικές ουσίες που ονομάζονται προσταγλανδίνες απελευθερώνονται από τον τραυματισμένο ιστό. Τα κύτταρα εργασίας στον τραυματισμένο ιστό τα κάνουν με ένα ένζυμο που ονομάζεται κυκλοοξυγενάση 2.
Οι νεύροι μεταδίδουν το σήμα του πόνου μέσω του χεριού σας, μέχρι το χέρι σας και μέσα στον εγκέφαλό σας. Προς περισσότερη έλξη προς την κατεύθυνση της τροποποίησης του ενζύμου COX-2, η Panadol δρα στην κυκλοοξυγενάση. Η οξειδωμένη δομή του ενζύμου COX μειώνεται από την Παρακεταμόλη, εμποδίζοντας τη δημιουργία χημικών ουσιών που είναι προ-φλεγμονώδεις. Από την άλλη πλευρά, η Ασπιρίνη δρα και κάνει τους τρόπους στο αντίστοιχο ένζυμο καθώς και την ακετυλιώνει ομοιοπολικά μαζί στην εταιρεία της ακετυλομάδας της. Παράλληλα με τη διορθωτική θεραπεία, η ασπιρίνη λαμβάνεται επίσης από ασθενείς με διαταραχές που επηρεάζουν τις στεφανιαίες αρτηρίες τους. Λαμβάνουν επίσης ασπιρίνη ενόψει των καρδιακών προβλημάτων, όπως καρδιακών προσβολών μαζί με τα εγκεφαλικά επεισόδια που οφείλονται σε αυτό καθώς λειτουργεί ως ένας παράγοντας που πετάει το αίμα ή ονομάζεται θρομβολυτικό.
Πρόσφατη έρευνα έχει βρει ότι η παρακεταμόλη συγκρατεί προσεκτικά μια εναλλακτική λύση του ενζύμου κυκλοοξυγονάσης. Αυτό το ακριβές ένζυμο βρίσκεται μόνο στον εγκέφαλο και στον νωτιαίο μυελό, που συνθέτουν το περιφερικό νευρικό σύστημα. Άλλες επιλογές του ενζύμου COX δεν επηρεάζονται δραστικά από την παρακεταμόλη. Αυτό εξηγεί τον λόγο για τον οποίο η παρακεταμόλη ανακουφίζει τον πόνο εκτός από τη μείωση του πυρετού που δεν έχει τις παρενέργειες της Ασπιρίνης.
Τα ένζυμα που ονομάζονται κυκλοοξυγενάση συγκρατούνται από την Ασπιρίνη, τα οποία συχνά βοηθούν να παράγουν προσταγλανδίνες και θρομβοξάνες γύρω από το σώμα.Οι προσταγλανδίνες είναι ορμόνες που βρίσκονται σχεδόν σε κάθε κομμάτι ιστού καθώς και στο όργανο. Η μετάδοση πληροφοριών για τον πόνο στον εγκέφαλο περιλαμβάνεται στη συλλογή ενεργειών τους. Οι προσταγλανδίνες συσχετίζονται επίσης με την αντίδραση φλεγμονής και τη ρύθμιση της θερμοκρασίας του σώματος. Επιπλέον, τα θρομβοξάνια είναι χημικές ουσίες για την υποβοήθηση του θρόμβου αίματος.
Ως αποτέλεσμα της μείωσης της παραγωγής των προσταγλανδινών και των θρομβοξανών, ο πόνος, η φλεγμονή, ο πυρετός και η πήξη του αίματος είναι αποτελέσματα της Ασπιρίνης και μειώνει ορισμένες από τις επιδράσεις τους στην περιοχή του σώματος. Η ασπιρίνη δεσμεύει δύο παραλλαγές του ενζύμου, το COX-1 και το COX-2. Κρατώντας πίσω Το COX-1 είναι κακό για την επένδυση στο στομάχι, όπου οι προσταγλανδίνες παρέχουν μια προστατευτική ευθύνη. Επιπλέον, είναι σε θέση να προκαλέσει τελικά γαστρικά προβλήματα.
Για το λόγο ότι και τα δύο θεωρούνται NSAIDS και περιλαμβάνονται στην ταξινόμηση των αναλγητικών, αυτά τα φάρμακα είναι περισσότερο ή λιγότερο τόσο καλά όσο στις συνταγές καθώς και σε συστάσεις, στόχοι και μηχανισμούς δράσης επιπλέον των επιδράσεών τους. Το Panadol αναγνωρίστηκε από ορισμένους συγγραφείς ως ανόμοιο διαμεσολαβητή στην ίδια κατηγορία. Αντίθετα, το ποσό της επίτευξης είναι πόλοι χωριστά τόσο για το Panadol όσο και για την Ασπιρίνη. Παρά το γεγονός ότι το Panadol ευνοείται για νεότερους και παιδιατρικούς ασθενείς που πάσχουν από πυρετό καθώς και από γρίπη, η Ασπιρίνη δεν χρησιμοποιείται συχνά για παιδιατρικά ή νεότερα άτομα. Ανακάλυψαν ότι το Panadol είναι τόσο πιο ασφαλές και καλύτερο σε καταστάσεις όπως αυτό. Το τοίχωμα του στομάχου είναι εκεί όπου η ασπιρίνη έχει αποτέλεσμα, επειδή η Ασπιρίνη δουλεύει σε αυτήν και επιπλέον αυξάνει τον κίνδυνο γαστρεντερικής αιμορραγίας. Από την άλλη πλευρά, ο Panadol έχει εξαιρετικά μέτριο κίνδυνο όταν πρόκειται για αυτή την άποψη. Περισσότερο, για τους ασθενείς που βρίσκονται σε κίνδυνο της καρδιακής ισχαιμίας εκτός από το εγκεφαλικό επεισόδιο, η ασπιρίνη είναι εξαιρετικής χρήσης καθώς μειώνει τον κίνδυνο μέχρι 8%. Ενόψει της εν τω βάθει φλεβικής θρόμβωσης, έχει επίσης ως συνέπεια ότι συγκρατεί τη σύνθεση θρομβοξάνης.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ:
1. Η παναδόλη, η οποία αναγνωρίζεται παγκοσμίως ως Παρακεταμόλη, καθώς και η Ασπιρίνη ή το ακετυλοσαλικυλικό οξύ, θεωρούνται αμφότερες ως αναλγητικά
2. Η οξειδωμένη δομή του ενζύμου COX μειώνεται από την Παρακεταμόλη, εμποδίζοντας τη δημιουργία χημικών ουσιών που είναι προ-φλεγμονώδεις, ενώ η Ασπιρίνη δρα και κάνει τρόπους στο αντίστοιχο ένζυμο καθώς και ακετυλιώνει ομοιοπολικά μαζί στην εταιρεία της ακετυλομάδας της.
3. Η παρακεταμόλη αναστέλλει μια παραλλαγή του COX-3 που βρίσκεται μόνο στο περιφερικό νευρικό σύστημα, ενώ η Ασπιρίνη συγκρατεί τα ένζυμα που ονομάζονται COX, τα οποία βοηθούν στην παραγωγή προσταγλανδινών και θρομβοξανίων.
4. Το Panadol ευνοείται για τον πυρετό και τη γρίπη σε νεότερους ή παιδιατρικούς ασθενείς. Η ασπιρίνη δεν χρησιμοποιείται συχνά για παιδιατρικούς και νεότερους ασθενείς.
5. Το Panadol είναι πολύ πιο ασφαλές γιατί το τοίχωμα του στομάχου είναι εκεί όπου η ασπιρίνη έχει αποτέλεσμα και επιπλέον αυξάνει τον κίνδυνο γαστρεντερικής αιμορραγίας.
