Διαφορά μεταξύ κόστους ευκαιρίας και οριακό κόστος

Κόστος ευκαιριών έναντι οριακού κόστους

Οι έννοιες του κόστους ευκαιρίας και του οριακού κόστους είναι σημαντικές για τις βιομηχανίες όπου παράγονται αγαθά. Παρόλο που δεν συνδέονται άμεσα μεταξύ τους, διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην απόφαση αύξησης της παραγωγής με τον πιο κερδοφόρο τρόπο. Αυτό το άρθρο θα εξετάσει προσεχώς τις δύο έννοιες και θα δούμε αν υπάρχουν διαφορές μεταξύ των δύο.

Τι είναι το κόστος ευκαιρίας;

Το κόστος ευκαιρίας αναφέρεται στη θυσία της υψηλότερης αξίας ενός προϊόντος που πρέπει να κάνει μια επιχείρηση για να παράγει ένα άλλο αντικείμενο. Με άλλα λόγια, αναφέρεται στο όφελος που πρέπει να αποφύγουμε κάνοντας μια εναλλακτική ενέργεια. Όσον αφορά τις επενδύσεις, είναι η διαφορά στην απόδοση μεταξύ ενός επιλεγμένου τρόπου επένδυσης και ενός άλλου που έχει αγνοηθεί ή περάσει. Αν είχατε την επιλογή να επενδύσετε σε ένα απόθεμα που έχει απόδοση 10% σε ένα έτος αλλά επιλέχθηκε σε άλλο απόθεμα που απέδωσε μόλις 6%, το κόστος ευκαιρίας σας λέγεται ότι είναι η διαφορά η οποία στην περίπτωση αυτή είναι 4%.

Στην πραγματική ζωή, έχουμε συχνά πολλές ευκαιρίες και επιλέγουμε ένα που θεωρούμε καλύτερο για εμάς. Με αυτόν τον τρόπο, πρέπει να παραιτηθούμε από άλλες εναλλακτικές λύσεις που συνοψίζονται ως κόστος ευκαιρίας. Εάν ένα εκτελεστικό μέλος εγγράφεται σε ένα πρόγραμμα MBA, καθώς δεν είναι ικανοποιημένος με το μισθό που παίρνει επί του παρόντος καθώς αναμένει καλύτερος μισθός μετά από να γίνει MBA, αναλαμβάνει ένα κόστος ευκαιρίας που είναι το άθροισμα του μισθού του σε ένα χρόνο και το ετήσιο τέλος τη σχολή επιχειρήσεων. Ωστόσο, σε πραγματικές καταστάσεις, δεν είναι τόσο απλό και εύκολο να υπολογίσετε το κόστος ευκαιρίας που προκύπτει από την επιλογή μιας εναλλακτικής λύσης, παραχωρώντας την άλλη.

Τι είναι το οριακό κόστος;

Το οριακό κόστος είναι μια έννοια που εφαρμόζεται σε μονάδες παραγωγής και αναφέρεται σε μεταβολή του συνολικού κόστους εάν παράγεται ένα επιπλέον τεμάχιο σε έναν κύκλο λειτουργίας. Έτσι αντιπροσωπεύεται ως το κόστος που απαιτείται για την παραγωγή μιας επιπλέον μονάδας.

Ας υποθέσουμε ότι σε ένα μικρό εργοστάσιο παράγονται 100 τεμάχια σε μια μέρα και ο ιδιοκτήτης αποφασίζει να παράγει μια ακόμη μονάδα, τότε δεν απαιτεί μόνο πρόσθετη πρώτη ύλη, αλλά και να πληρώσει υπερωρίες για την εξειδικευμένη εργασία του, που θα ζυγίσει το μυαλό του πριν αποφασίσει να ενισχύσει την παραγωγή. Στην περίπτωση ενός εργοστασίου που λειτουργεί με την υψηλότερη δυναμικότητα, το οριακό κόστος μπορεί να είναι υψηλό. Εντούτοις, γενικά, καθώς κάποιος μπορεί να αγοράσει πρώτες ύλες χύδην για να τους φτάσει φθηνότερα, η παραγωγή γενικότερα οδηγεί σε μείωση του οριακού κόστους.

Το οριακό κόστος ποικίλλει σημαντικά από τη βιομηχανία στη βιομηχανία και επίσης από το ένα προϊόν στο άλλο. Ορισμένοι οικονομολόγοι προτιμούν να ονομάζουν οριακό κόστος ως το κόστος ευκαιρίας που συνδέεται με την παραγωγή μιας επιπλέον μονάδας.Αν τα κέρδη είναι υψηλότερα από το κόστος που προκύπτει για την παραγωγή μιας επιπλέον μονάδας, ο ιδιοκτήτης μπορεί να επιδοθεί στην παραγωγή αυτής της πρόσθετης μονάδας. Εάν, ωστόσο, το κόστος ευκαιρίας είναι υψηλότερο από τα κέρδη που τελικά θα πραγματοποιηθούν, ο ιδιοκτήτης του εργοστασίου αποφασίζει υπέρ της μη συμμετοχής για μια επιπλέον μονάδα.

Εν συντομία: Κόστος ευκαιριών και οριακό κόστος • Το κόστος ευκαιρίας περιγράφεται ως η θυσία της υψηλότερης αξίας ενός αγαθού που κάποιος πρέπει να παραιτηθεί για να αποκτήσει άλλο ενώ οριακό κόστος είναι το κόστος πρόσθετη μονάδα σε εργοστάσιο. • Υπάρχουν μερικοί που εξισώνουν το οριακό κόστος με το κόστος ευκαιρίας.