Διαφορά μεταξύ HDLC και PPP

HDLC έναντι PPP

Και τα HDLC και PPP είναι πρωτόκολλα στρώματος ζεύξης δεδομένων. Το HDLC (Control Link Υψηλού Επιπέδου Δεδομένων) είναι ένα πρωτόκολλο επικοινωνίας που χρησιμοποιείται στο στρώμα ζεύξης δεδομένων των δικτύων υπολογιστών, το οποίο αναπτύχθηκε από τον Διεθνή Οργανισμό Τυποποίησης (ISO) και δημιουργήθηκε από το SDLC (Synchronous Data Link Control) της IBM. Το πρωτόκολλο PPP είναι ένα πρωτόκολλο στρώματος ζεύξης δεδομένων που βασίζεται σε HDLC και είναι πολύ παρόμοιο με το HDLC. Και τα δύο είναι πρωτόκολλα WAN (Wide Area Network) και λειτουργούν καλά για να συνδέουν μισθωμένες γραμμές point-to-point.

Τι είναι το HDLC;

Το HDLC ήρθε στην ύπαρξη μόνο όταν η IBM υπέβαλε SDLC σε διάφορες επιτροπές προτύπων και μία από αυτές (ISO) τροποποίησε το SDLC και δημιούργησε πρωτόκολλο HDLC. Το HDLC θεωρείται ως συμβατό απόθεμα SDLC. Πρόκειται για ένα σύγχρονο πρωτόκολλο με προσανατολισμό bit. Το HDLC υποστηρίζει σύγχρονη λειτουργία με πλήρη αμφίδρομη λειτουργία. Το HDLC έχει μια επιλογή για το άθροισμα ελέγχου 32-bit και η HDLC υποστηρίζει τις παραμέτρους Point-to-Point και Multipoint. Το HDLC αναγνωρίζει τον τύπο "κύριου" κόμβου, ο οποίος ελέγχει άλλους σταθμούς που ονομάζονται "δευτερεύοντες" κόμβοι. Μόνο ένας κύριος κόμβος θα ελέγχει τους δευτερεύοντες κόμβους. Το HDLC υποστηρίζει τρεις λειτουργίες μεταφοράς και είναι οι εξής. Η πρώτη είναι η λειτουργία κανονικής απόκρισης (NRM), στην οποία οι δευτερεύοντες κόμβοι δεν μπορούν να επικοινωνούν με ένα πρωτεύον μέχρι να δώσει την άδεια στον πρωτεύοντα. Δεύτερον, η λειτουργία ασύγχρονης απόκρισης (ARM) επιτρέπει στους δευτερεύοντες κόμβους να μιλούν χωρίς την άδεια του πρωθυπουργού. Τέλος, έχει λειτουργία ασύγχρονης ισορροπίας (ΑΒΜ), η οποία εισάγει έναν συνδυασμένο κόμβο και όλες οι επικοινωνίες ABM συμβαίνουν μόνο μεταξύ αυτών των κόμβων.

Τι είναι η ΣΔΙΤ;

Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, το PPP είναι ένα πρωτόκολλο στρώματος ζεύξης δεδομένων που βασίζεται στο HDLC και είναι πολύ παρόμοιο με το HDLC. Χρησιμοποιείται για την άμεση επικοινωνία μεταξύ δύο κόμβων. Η ιδιωτικότητα κρυπτογράφησης μετάδοσης, ο έλεγχος ταυτότητας και η συμπίεση παρέχονται από το PPP. Ο έλεγχος ταυτότητας παρέχεται από το πρωτόκολλο ελέγχου ταυτότητας με κωδικό πρόσβασης (PAP) και πιο συχνά από τα πρωτόκολλα CHAP (Challenge Handshake Protocol). Χρησιμοποιείται για διάφορους τύπους δικτύων που αποτελούνται από διαφορετικά φυσικά μέσα, όπως η γραμμή κορμού, οι οπτικές ίνες, το σειριακό καλώδιο, το κινητό τηλέφωνο και η τηλεφωνική γραμμή. Είναι πολύ δημοφιλές μεταξύ των παρόχων υπηρεσιών Ίντερνετ (ISP) ως μέσο παροχής στους πελάτες της πρόσβασης μέσω τηλεφώνου στο Διαδίκτυο. Για την παροχή υπηρεσιών DSL (Digital Subscriber Line) στους πελάτες τους, οι πάροχοι υπηρεσιών χρησιμοποιούν πρωτόκολλο Point-to-Point μέσω Ethernet (POPoE) και Point-to-Point Protocol over ATM (POPoA), οι οποίοι είναι δύο ενσωματωμένες μορφές PPP. Το PPP χρησιμοποιείται τόσο για σύγχρονα όσο και για ασύγχρονα κυκλώματα. Λειτουργεί με διαφορετικά πρωτόκολλα δικτύου όπως IP (Internet Protocol), IPX (Internetwork Packet Exchange), NBF και AppleTalk. Οι ευρυζωνικές συνδέσεις χρησιμοποιούν επίσης ΣΔΙΤ.Παρόλο που το PPP σχεδιάστηκε κάπως μετά τις αρχικές προδιαγραφές HDLC, το PPP περιλαμβάνει πολλά πρόσθετα χαρακτηριστικά γνωρίσματα που ήταν διαθέσιμα μόνο σε πρωτόκολλα ιδιοκτησιακών συνδέσμων δεδομένων εκείνη την χρονική στιγμή.

Αν και το HDLC και το PPP είναι πολύ παρόμοια πρωτόκολλα στρώματος ζεύξεων δεδομένων WAN που χρησιμοποιούνται για επικοινωνίες από σημείο σε σημείο, έχουν τις διαφορές τους. Σε αντίθεση με το HDLC, το PPP δεν είναι ιδιόκτητο όταν χρησιμοποιείται σε δρομολογητή της Cisco. Αρκετά υπο-πρωτόκολλα συνθέτουν τη λειτουργικότητα του ΣΔΙΤ. Το PPP είναι πλούσιο σε χαρακτηριστικά με δυνατότητες δικτύωσης dial-up και χρησιμοποιείται σε μεγάλο βαθμό από τους ISP για την παροχή Internet στους πελάτες τους. Σε αντίθεση με το HDLC, το PPP μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο με σύγχρονες όσο και ασύγχρονες συνδέσεις.