Διαφορά μεταξύ του έλκους και της γαστρίτιδας
Ulcer vs Gastritis
Στον κόσμο σήμερα συναντάμε πολλούς ανθρώπους που παραπονιούνται για κοιλιακό πόνο που σχετίζεται με αίσθηση καψίματος και είναι πιο συνηθισμένο σε όσους παίρνουν παυσίπονα με τη μορφή ΜΣΑΦ. Κατά την περιγραφή αυτών των συμπτωμάτων, οι άνθρωποι τείνουν να χρησιμοποιούν γαστρίτιδα και έλκη εναλλακτικά. Όμως, οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν καλά ότι το έλκος και η γαστρίτιδα είναι δύο ξεχωριστές καταστάσεις και η θεραπεία και η διαχείριση αυτών των συνθηκών απαιτούν ξεχωριστές προσεγγίσεις, καθώς η διάγνωση και ακόμη και οι επιπλοκές διαφέρουν. Και οι δύο αυτές καταστάσεις περιλαμβάνουν το στομάχι και την επένδυση του στομάχου, αλλά δεν περιορίζονται πάντοτε στο στομάχι.
Έλαιο είναι μια διάβρωση στο επιθηλιακό στρώμα και στην περίπτωση αυτή στο στομάχι ή στο εγγύς δωδεκαδάκτυλο. Έτσι, ονομάζεται ειδικά ως πεπτικό έλκος. Παράγοντες κινδύνου όπως η υπερβολική κατανάλωση οινοπνεύματος, καπνού, ΜΣΑΦ και λοιμώξεων από το Η. Pylori επηρεάζουν το προστατευτικό επιθηλιακό στρώμα του στομάχου και αυτό προκαλεί τη διαταραχή που οδηγεί στον σχηματισμό έλκους, που προκαλεί πόνο και δυσφορία στην άνω κοιλία, της πληρότητας και της ναυτίας μαζί με τον θωρακικό πόνο, την κόπωση, τον εμετό του αίματος και τα μαύρα κόπρανα, αν είναι περίπλοκα. Η ενδοσκόπηση του ανώτερου GI και το γεύμα βαρίου βοηθούν στην αποσαφήνιση της ακριβούς θέσης του έλκους. Η διαχείριση συνίσταται στη θεραπεία εξάλειψης του H. pylori και στη συνεχιζόμενη χρήση αναστολέων αντλίας πρωτονίων, εάν η χρήση των ΜΣΑΦ είναι αναπόφευκτη. Η κατάσταση αυτή μπορεί να γίνει πολύπλοκη με ένα διάτρητο έλκος, που οδηγεί σε αιμορραγία και περιτονίτιδα ή απόφραξη γαστρικής εξόδου.- <->
Γαστρίτιδα
Η γαστρίτιδα είναι μια κατάσταση όπου η επένδυση του τοιχώματος του στομάχου έχει φλεγμονή ή πρήξιμο. Οι κύριοι αιτιολογικοί παράγοντες της γαστρίτιδας είναι οι ίδιοι όπως και για τα γαστρικά έλκη. αλκοόλ, ΜΣΑΦ και λοίμωξη από τον Η. pylori. Οι διαβρωτικές ουσίες, η κατάχρηση κοκαΐνης, το ψυχολογικό στρες και οι ιογενείς λοιμώξεις αποτελούν μερικούς από τους άλλους παράγοντες που συμβάλλουν στην πάθηση αυτή. Ενώ οι περισσότεροι από αυτούς που πάσχουν από γαστρίτιδα μπορεί να είναι ασυμπτωματικοί, η πλειοψηφία των συμπτωμάτων περιλαμβάνει ανώτερο κοιλιακό άλγος, ναυτία και έμετο και απώλεια της όρεξης, που μπορεί να είναι πολύπλοκη με τα μαύρα κόπρανα κόπρανα και τον εμετό. Οι εξεταστικές μέθοδοι που ενέχονται είναι ο πλήρης αιματολογικός έλεγχος, η ενδοσκόπηση του άνω γαστρεντερικού σωλήνα και οι εξετάσεις του H. pylori. Οι στρατηγικές διαχείρισης περιλαμβάνουν τη χρήση αντιόξινων, αναστολέων υποδοχέα τύπου 2 ισταμίνης και αναστολείς αντλίας πρωτονίων, καθώς και τον έλεγχο της περιττής χρήσης των ΜΣΑΦ.Ποια είναι η διαφορά μεταξύ του έλκους και της γαστρίτιδας;
Και οι δύο αυτές καταστάσεις περιλαμβάνουν την επιθηλιακή επένδυση του στομάχου και διαταραχές στην ακεραιότητα. Οι αιτιολογικοί παράγοντες και οι παράγοντες κινδύνου και για τις δύο αυτές καταστάσεις είναι οι περισσότερες φορές παρόμοιες, με γαστρίτιδα που έχει περισσότερο ψυχολογική όψη.Τα συμπτώματα όπως ο άνω κοιλιακός πόνος, η ναυτία και οι επιπλοκές είναι κοινά και στα δύο. Και οι δύο απαιτούν παρόμοιες έρευνες και η συμπτωματική αντιμετώπιση και των δύο είναι παρόμοια. Αλλά τα έλκη προκαλούν περισσότερα δυσπεπτικά συμπτώματα και παρουσιάζουν ελκωμένες επιφάνειες με ενδοσκόπηση και ελαττωματικές επιφάνειες στο γεύμα βαρίου.Η διαχείριση περιλαμβάνει άμεση θεραπεία εξάλειψης και, εάν απαιτείται, χειρουργικές επιλογές για έλκη. Η αντιμετώπιση της γαστρίτιδας δεν είναι τόσο περίπλοκη και ως επί το πλείστον συμπτωματική. Τα έλκη τείνουν να εμφανίζονται περισσότερο με οξείες επιπλοκές όπως οι διατρήσεις με απειλές για τη ζωή, αλλά οι επιπλοκές της γαστρίτιδας είναι μακροπρόθεσμες, αλλά μπορεί να γίνουν απειλές για τη ζωή παρόλα αυτά.
Αυτά τα δύο αποτελούνται από έναν αστερισμό των συμπτωμάτων, τα οποία πρέπει να περάσουν με μια χοντρά οδοντωτή χτένα για να αποφευχθούν οι λανθασμένες επικοινωνίες σχετικά με τη διάγνωση. Αυτό συμβαίνει επειδή μία από αυτές τις επιπλοκές μπορεί να είναι απειλητική για τη ζωή σε οξείες καταστάσεις. Και οι δύο μπορεί να είναι απειλητικές για τη ζωή μακροπρόθεσμα.
