Διαφορά μεταξύ πλούσιων και φτωχών χωρών Διαφορά μεταξύ
Τι κάνει μια πλούσια χώρα πλούσια και τι κάνει μια φτωχή χώρα Φτωχός? Μπορεί να είναι εύκολο να διακρίνει κανείς την πλούσια και τη φτωχή χώρα, αλλά πιθανότατα δεν υπάρχει κανένας δείκτης για μια χώρα που θα ονομάζεται τελικά πλούσια.
Τα οικονομικά χρησιμοποιούν ορισμένους δείκτες όπως το ΑΕΠ και το κατά κεφαλήν εισόδημα για τη μέτρηση της παραγωγικότητας των εθνών. Οι περισσότεροι ειδικοί ισχυρίζονται ότι όσο υψηλότερο είναι το ΑΕΠ ενός έθνους, τόσο πλουσιότερο είναι η χώρα ή όσο μεγαλύτερο είναι το κατά κεφαλήν εισόδημα, τόσο πιο σταθερή είναι η οικονομία της χώρας. Το κατά κεφαλήν εισόδημα εξηγεί κάπως πόσο κάθε κάτοικος της χώρας κερδίζει ετησίως. Το ΑΕΠ (ακαθάριστο εγχώριο προϊόν) υπολογίζει την παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών της χώρας. Ως εκ τούτου, τα υψηλότερα ΑΕΠ μπορεί σχεδόν πάντα να σχετίζονται με μεγαλύτερη παραγωγικότητα εντός της χώρας.
Όσον αφορά το ΑΕγχΠ, μπορούμε να πούμε ότι τρεις από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου είναι η Σ. Α., Η Κίνα και η Ιαπωνία. Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι το ΑΕΠ της Αμερικής είναι περίπου 50% μεγαλύτερο από το δεύτερο της οπαδός (Κίνα). Επίσης, το ΑΕΠ δεν περιορίζεται από το μέγεθος ή την έκταση της χώρας. Όπως και η Ιαπωνία, που είναι σχετικά μικρή, μπορεί να ανταγωνιστεί τις χώρες της Κίνας και του Σαν Α. Αντίθετα, οι φτωχότερες χώρες όσον αφορά το ΑΕΠ θα πρέπει να είναι η Σιέρρα Λεόνε, η Σομαλία και η Δημοκρατία του Κονγκό, μεταξύ άλλων. Αυτά τα έθνη φαίνονται να είναι αντιπαραγωγικά. Επιπλέον, το υψηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα ανήκει στη Νορβηγία. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πολλοί ονειροπόλοι εργάτες θα ήθελαν να εργαστούν εκεί παρά τις σκληρές περιβαλλοντικές συνθήκες και τη χαμηλή πυκνότητα του πληθυσμού.
Άλλοι άνθρωποι θεωρούν επίσης τις πλούσιες χώρες ως περιοχές με ευκαιρίες απασχόλησης. Χαρακτηρισμένη ως η «πράσινη γη» όπου κατοικεί το λεγόμενο «αμερικανικό όνειρο», το Η.Π. είναι επίσης ένας από τους μεγαλύτερους εργοδότες στον κόσμο που προσελκύει εκατομμύρια υπεράκτιων εργαζομένων από όλο τον κόσμο.
Όσον αφορά τη διορατικότητα των πληθυσμών, οι πλούσιες χώρες συχνά περιγράφονται ως έχοντες αισιόδοξους και θετικές προοπτικές στη ζωή. Οι φτωχές χώρες συχνά έχουν πολίτες που φωνάζουν για αναρχία, που θέλουν αλλαγή και για τις διεφθαρμένες κυβερνήσεις τους να τερματίσουν. Αν προσπαθήσετε να κάνετε έρευνα και να εντοπίσετε τις πιο διεφθαρμένες χώρες στον κόσμο τότε οι περισσότερες από αυτές θεωρούνται φτωχές χώρες.
Τέλος, το προσδόκιμο ζωής είναι επίσης ένας δείκτης για μια χώρα που πρέπει να θεωρείται είτε πλούσια είτε φτωχή. Λέγεται ότι οι πλούσιες χώρες έχουν ένα γηράσκοντα πληθυσμό όπου το 60 έως 75% των πολιτών τους πεθαίνουν πέραν των 70 ετών λόγω χρόνιων ασθενειών όπως ο καρκίνος και ο διαβήτης. Στις φτωχότερες χώρες ωστόσο, η πλειοψηφία των πολιτών τους πεθαίνουν συχνά σε πολύ νεώτερο επίπεδο λόγω μολυσματικών ασθενειών που θεωρούνται πολύ προληπτικές, όπως η φυματίωση και η ελονοσία.Το νεώτερο κομμάτι του πληθυσμού τους πεθαίνει νωρίς επίσης.
1. Οι πλούσιες χώρες έχουν συχνά υψηλό ΑΕΠ και κατά κεφαλήν εισόδημα σε σύγκριση με τους φτωχούς.
2. Οι πλούσιες χώρες έχουν μεγαλύτερες ευκαιρίες απασχόλησης και κυρίως πολίτες με θετικές προοπτικές στη ζωή.
3. Οι πλούσιες χώρες έχουν μια γήρανση του πληθυσμού που συνήθως πεθαίνει από χρόνιες ασθένειες, ενώ οι φτωχές χώρες έχουν νεότερη βάση πληθυσμού που πεθαίνουν από αποτρέψιμες ή πολύ απλούστερες ασθένειες.
