Η συνεχιζόμενη μάχη για υπολογιστική υπεροχή συνεχίζεται για μερικές δεκαετίες και αναμένεται να συνεχιστεί για πολύ καιρό. Στην αρχή ο αγώνας ήταν με πολύ υψηλότερο πολλαπλασιαστή, και στη συνέχεια μετατοπίστηκε σε όποιον είχε την υψηλότερη ταχύτητα. Τώρα που οι ταχύτητες του επεξεργαστή βρίσκονται στο όριό τους δεδομένης της τρέχουσας τεχνολογίας, η μάχη έχει πλέον μετακινηθεί από τον ταχύτερο επεξεργαστή και στους περισσότερους επεξεργαστές.
Η αναζήτηση για ταχύτερη και καλύτερη υπολογιστική ισχύ οδήγησε τους δύο μεγαλύτερους κατασκευαστές μικροεπεξεργαστών να κατασκευάσουν περισσότερους πυρήνες σε ένα ενιαίο πακέτο. Αυτό έχει γίνει γνωστό ως επεξεργαστές διπλού πυρήνα για την Intel και το x2 για AMD. Δεν θα συζητήσουμε όμως ποια εταιρεία κάνει καλύτερες μάρκες. Πρόκειται για τις διαφορές μεταξύ 2 πυρήνων και 4 πυρήνων.
Οι επεξεργαστές τετραπλού πυρήνα είναι το λογικό επόμενο βήμα από τους διπλούς πυρήνες. Η συνεχής μείωση του μεγέθους των μαρκών επέτρεψε την εξέλιξη αυτής της τεχνολογίας. Η τεχνολογία πολλαπλών πυρήνων, όπως είναι συλλογικά γνωστή, εκμεταλλεύεται το γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν εκτελούν ένα μόνο πρόγραμμα όταν χρησιμοποιούν τον υπολογιστή τους. Είναι πιο πιθανό να υπάρχουν περίπου 5 έως 10 προγράμματα που εκτελούνται ταυτόχρονα. Οι επεξεργαστές πολλαπλών πυρήνων μπορούν να ωφελήσουν σημαντικά τον χρήστη διαιρώντας το φόρτο εργασίας μεταξύ όλων των υφιστάμενων επεξεργαστών.
Είναι σαφές ότι οι 4 πυρήνες πρέπει να είναι τεχνικά ανώτεροι έναντι των δύο. Αν και αυτό μπορεί να ισχύει, σε σενάρια πραγματικού κόσμου δεν συμβαίνει πολύ συχνά. Υπάρχουν μερικά πράγματα που συγκρατούν την πραγματική απόδοση των επεξεργαστών τετραπλού πυρήνα. Το πρώτο θα ήταν θερμό. Εάν ο επεξεργαστής σας με ένα μόνο πυρήνα μπορεί να βγάλει μια μεγάλη ποσότητα θερμότητας, φανταστείτε πόση θερμότητα θα δημιουργούσαν 4 πυρήνες. Για να ανακουφίσει το πρόβλημα της θέρμανσης, θα χρειαζόταν να μειώσει τη συνολική ταχύτητα κάθε πυρήνα. Το πρόβλημα αυτό θα μπορούσε να λυθεί με την εγκατάλειψη των παραδοσιακών λύσεων ψύξης αέρα και τη δρομολόγηση υγρών ψύξης, η οποία είναι πιο δύσκολο να εφαρμοστεί, αλλά μπορεί να ψύξει τον επεξεργαστή με πολύ υψηλότερο ρυθμό.
Το δεύτερο πρόβλημα θα ήταν το άλλο υλικό. Είτε έχετε 2 ή 4 πυρήνες, εξακολουθείτε να χρησιμοποιείτε τον ίδιο ελεγκτή μνήμης και λεωφορεία. Αυτό θα σήμαινε ότι τα δεδομένα των 4 πυρήνων θα ήταν πιο κορεσμένα όταν προσπαθούσαν να εκτελέσουν βαριά καθήκοντα. Αυτό θα περιορίσει τότε τη συνολική επίδοση που μπορεί να επιτύχει. Η λύση αυτού του προβλήματος θα ήταν μια νέα αρχιτεκτονική μητρικής πλακέτας που επιτρέπει πολλαπλά λεωφορεία μαζί με πολλαπλούς πυρήνες, επιτρέποντας στους πυρήνες να έχουν πρόσβαση στις δικές τους περιοχές μνήμης και να εργάζονται ανεξάρτητα.
Αν και οι επεξεργαστές τετραπλού πυρήνα είναι πραγματικά ανώτεροι από τους διπλού πυρήνα, οι τεχνολογίες υποστήριξης δεν κατάφεραν να καλύψουν την ανάπτυξη.Στο μέλλον, όταν μεγιστοποιείται η ισχύς, μπορούμε τελικά να δούμε ξεκάθαρα τη μεγάλη υπεροχή των επεξεργαστών τετραπλού πυρήνα.
