Διαφορά μεταξύ μικροοικονομίας και μακροοικονομίας
Υπάρχουν διαφορές μεταξύ της μικροοικονομίας και της μακροοικονομίας, αν και, κατά καιρούς, μπορεί να είναι δύσκολο να διαχωριστούν οι λειτουργίες των δύο. Πρώτα απ 'όλα, και οι δύο αυτοί όροι αναφέρονται στις υπο-κατηγορίες της οικονομίας. Όπως υποδηλώνουν τα ονόματα των «μικρο» και «μακρο», η μικροοικονομία διευκολύνει τις αποφάσεις των μικρότερων επιχειρηματικών τομέων και η μακροοικονομία επικεντρώνεται σε ολόκληρες οικονομίες και βιομηχανίες. Αυτές οι δύο οικονομίες αλληλοεξαρτώνται και, από κοινού, αναπτύσσουν τη στρατηγική για τη συνολική ανάπτυξη ενός οργανισμού. Είναι οι δύο πιο σημαντικοί τομείς της οικονομίας και είναι απαραίτητοι για την άνοδο της οικονομίας.
Η μικροοικονομία επικεντρώνεται στους παράγοντες της προσφοράς και της ζήτησης της αγοράς, που καθορίζουν τα επίπεδα τιμών της οικονομίας. Με άλλα λόγια, η μικροοικονομία επικεντρώνεται στα «σκαμπανεβάσματα» των αγορών υπηρεσιών και αγαθών και πώς η τιμή επηρεάζει την ανάπτυξη αυτών των αγορών. Μια σημαντική πτυχή αυτής της οικονομίας είναι επίσης να εξετάσει την ανεπάρκεια της αγοράς, i. μι. όταν οι αγορές δεν παρέχουν αποτελεσματικά αποτελέσματα. Σήμερα, η μικροοικονομία έχει γίνει μια από τις σημαντικότερες στρατηγικές στον τομέα των επιχειρήσεων και της οικονομίας. Η κύρια σημασία της είναι να αναλύσει τις οικονομικές δυνάμεις, τη συμπεριφορά των καταναλωτών και τις μεθόδους καθορισμού της προσφοράς και της ζήτησης της αγοράς.
Από την άλλη πλευρά, η μακροοικονομία μελετά παρόμοιες έννοιες, αλλά με πολύ ευρύτερη προσέγγιση. Το επίκεντρο της μακροοικονομίας είναι βασικά το εισόδημα μιας χώρας και η θέση των ξένων συναλλαγών, με τη μελέτη των ποσοστών ανεργίας, του ΑΕΠ και των δεικτών τιμών. Οι μακροοικονομικοί συχνά βρίσκονται σε διαφορετικούς τύπους μοντέλων και σχέσεων μεταξύ παραγόντων όπως η παραγωγή, το εθνικό εισόδημα, η ανεργία, η κατανάλωση, η αποταμίευση, ο πληθωρισμός, το διεθνές εμπόριο, οι επενδύσεις και τα διεθνή οικονομικά. Συνολικά, η μακροοικονομία είναι ένα τεράστιο πεδίο που επικεντρώνεται σε δύο τομείς, την οικονομική ανάπτυξη και τις μεταβολές του εθνικού εισοδήματος.
Οι κυβερνήσεις κάνουν αλλαγές πολιτικής για να αποφύγουν διαφορετικές οικονομικές δυσχέρειες, καθώς γνωρίζουν πώς να σταθεροποιήσουν την οικονομία. Αυτή είναι μια από τις καλύτερες προσεγγίσεις για τη σταθεροποίηση και τη διασφάλιση της ανάπτυξης της οικονομίας του έθνους. Επομένως, η μακροοικονομία διατηρεί δύο στρατηγικές:
Φορολογική πολιτική: Η πιο σημαντική πτυχή της δημοσιονομικής πολιτικής είναι η φορολογία και οι κρατικές δαπάνες, όπου η κυβέρνηση θα εστιάσει στη συγκέντρωση εσόδων για την ενίσχυση της οικονομίας. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει ισχυρό αντίκτυπο στην οικονομική ανάπτυξη.
Νομισματική Πολιτική: Αυτή η πολιτική ελέγχει τη νομισματική αρχή, την κεντρική τράπεζα ή την κυβέρνηση μιας χώρας και επικεντρώνεται στη διαθεσιμότητα και προμήθεια χρημάτων και επιτοκίων, προκειμένου να διατηρηθεί η ανάπτυξη της οικονομίας.
Περίληψη:
Η μικροοικονομία και η μακροοικονομία είναι σημαντικές μελέτες στο πλαίσιο της οικονομίας, οι οποίες είναι απαραίτητες για τη διατήρηση της συνολικής ανάπτυξης και του επιπέδου της οικονομίας. Ενώ οι δύο μελέτες είναι διαφορετικές, με τη μικροοικονομία επικεντρωμένη στους μικρότερους επιχειρηματικούς τομείς και τη μακροοικονομία που επικεντρώνεται στο μεγαλύτερο εισόδημα του έθνους, είναι αλληλένδετες και συνεργάζονται αρμονικά. Οι κύριες διαφορές είναι:
1. Η μικροοικονομία επικεντρώνεται στους παράγοντες της προσφοράς και της ζήτησης της αγοράς και καθορίζει τα οικονομικά επίπεδα τιμών.
2. Η μακροοικονομία είναι ένας τεράστιος τομέας, ο οποίος επικεντρώνεται σε δύο μεγάλες περιοχές, την αύξηση της οικονομικής ανάπτυξης και τις αλλαγές στο εθνικό εισόδημα.
3. Η μικροοικονομία διευκολύνει τη λήψη αποφάσεων για μικρότερους επιχειρηματικούς τομείς.
4. Η μακροοικονομία επικεντρώνεται στα ποσοστά ανεργίας, το ΑΕΠ και τους δείκτες τιμών, των μεγαλύτερων βιομηχανιών και των ολόκληρων οικονομιών.
Η μικροοικονομία και η μακροοικονομία είναι τα θεμελιώδη εργαλεία που πρέπει να μάθουμε για να κατανοήσουμε τον τρόπο διαχείρισης και διατήρησης του οικονομικού συστήματος.
