Διαφορά μεταξύ Maslow και Herzberg Θεωρία του κινήτρου | Maslow vs Herzberg Θεωρία Κινήτρων
Maslow vs Herzberg θεωρία κινήτρων Η διαφορά μεταξύ της θεωρίας των κινήτρων Maslow και Herzberg είναι ότι η θεωρία του Maslow ανησυχεί για τα διαφορετικά επίπεδα των αναγκών που επηρεάζουν τα επίπεδα κινήτρων των εργαζομένων. Η θεωρία των δύο παραγόντων του Herzberg ανησυχεί για τη σχέση μεταξύ της ικανοποίησης των εργαζομένων και των επιπέδων κινήτρων. Και οι δύο αυτές θεωρίες ανησυχούν για τους τρόπους αύξησης των επιπέδων κινήτρων των εργαζομένων. Σε αυτό το άρθρο, θα συζητήσουμε εν συντομία για αυτές τις δύο έννοιες και θα συγκρίνουμε τόσο για να προσδιορίσουμε λεπτομερώς τη διαφορά μεταξύ της θεωρίας των κινήτρων Maslow και Herzberg.
Ποια είναι η Θεωρία της Motivation της Maslow;Αυτή η θεωρία έχει εισαχθεί από τον Abraham Maslow
το 1954. Σύμφωνα με τη θεωρία, οι ανάγκες ενός ατόμου μπορούν να χωριστούν σε πέντε μεγάλα επίπεδα. τις φυσιολογικές ανάγκες, τις ανάγκες ασφάλειας, τις ανάγκες κοινωνικής / ανωνυμίας, τις ανάγκες εκτίμησης και τις ανάγκες αυτοεκτίμησης. Τα άτομα προσπαθούν να εκπληρώσουν αυτά τα πέντε επίπεδα των αναγκών μέσω μιας ιεραρχικής τάξης. Επομένως, οι μη ικανοποιημένες ανάγκες ενός ατόμου σε μια δεδομένη χρονική στιγμή καθίστανται ένας παράγοντας για να τον παρακινήσει να συμπεριφέρεται με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Σε έναν οργανισμό, οι εργαζόμενοι μπορεί να βρίσκονται σε διαφορετικά επίπεδα της ιεραρχίας των αναγκών και, επομένως, πριν σχεδιάσουν τις στρατηγικές κινήτρων, ένας οργανισμός θα πρέπει να προσδιορίσει σε ποιο επίπεδο έχουν τοποθετηθεί οι σημερινές απαιτήσεις των εργαζομένων. Κατά συνέπεια, οι εταιρείες μπορούν να παρακινήσουν τους υπαλλήλους τους να παρέχουν ευκαιρίες για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους. Όταν ο μισθός και τα άλλα χρηματικά οφέλη πληρούν τις φυσιολογικές ανάγκες
ενός υπαλλήλου, τα προγράμματα ασφάλισης υγείας και συνταξιοδότησης πληρούν τις ανάγκες ασφάλειας
κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950 με βάση την έννοια της ικανοποίησης των εργαζομένων. Σύμφωνα με τη θεωρία, υπάρχει μια ισχυρή σχέση ανάμεσα στο κίνητρο των εργαζομένων και το επίπεδο ικανοποίησής τους. Οι ικανοποιημένοι υπάλληλοι ενός οργανισμού τείνουν να είναι αυτοτροφοδοτημένοι, ενώ οι δυσαρεστημένοι εργαζόμενοι δεν θα παρακινήσουν να επιτύχουν οργανωτικούς στόχους.Κατά συνέπεια, η Herzberg εισήγαγε δύο είδη οργανωτικών παραγόντων. Παράγοντες υγιεινής και παράγοντες κινητικότητας.
Οι παράγοντες υγιεινής, που ονομάζονται επίσης δυσαρεστημένοι
, είναι οι παράγοντες που προκαλούν δυσαρέσκεια ή υποκίνηση των υπαλλήλων ενός οργανισμού. Με την προσεκτική διαχείριση αυτών των παραγόντων, ένας οργανισμός μπορεί να αποφύγει τη δυσαρέσκεια των υπαλλήλων του, αλλά δεν μπορεί να ικανοποιήσει ή να τους παρακινήσει. Οι παράγοντες κινήτρου είναι οι παράγοντες που προκαλούν την ικανοποίηση ή την παρακίνηση των εργαζομένων μιας οργάνωσης. Ως εκ τούτου, οι εταιρείες μπορούν να αποφύγουν τη δυσαρέσκεια των εργαζομένων της μέσω των μη αυστηρών και ευέλικτων πολιτικών της εταιρείας, υψηλής ποιότητας εποπτείας, αποτελεσματικών μέτρων για την ασφάλεια της απασχόλησης και ούτω καθεξής. Από την άλλη πλευρά, οι εταιρείες μπορούν να παρακινήσουν τους υπαλλήλους τους παρέχοντας ευκαιρίες στην επαγγελματική εξέλιξη, την αναγνώριση θέσεων εργασίας, την ευθύνη κλπ. Ποια είναι η διαφορά μεταξύ της θεωρίας του Moowing Maslow και της Herzberg; • Η θεωρία Maslow μιλάει για τις ανάγκες που πρέπει να εκπληρωθούν για να παρακινήσει κάποιον, ενώ η θεωρία του Herzberg μιλά για τις αιτίες της ικανοποίησης και της δυσαρέσκειας. Η θεωρία του Herzberg εξηγεί τους παράγοντες που οδηγούν σε κίνητρο και αποθάρρυνση. • Σύμφωνα με την ιεραρχία των αναγκών της Maslow, οι ανάγκες του ανθρώπου μπορούν να ταξινομηθούν σε πέντε βασικές κατηγορίες όπως οι φυσιολογικές ανάγκες, οι ανάγκες ασφάλειας, οι ανάγκες ανικανότητας, οι ανάγκες εκτίμησης και οι ανάγκες αυτοεκτίμησης.
• Σύμφωνα με τη θεωρία των δύο παραγόντων του Herzberg, υπάρχουν δύο παράγοντες, όπως οι παράγοντες υγιεινής και οι κινητήριοι παράγοντες που επηρεάζουν το επίπεδο ικανοποίησης του υπαλλήλου.
Αναφορές
Armstrong, Μ. (2006).
Ένα εγχειρίδιο πρακτικής διαχείρισης ανθρώπινων πόρων.
Λονδίνο: Εκδότες σελίδας Kogan.
- Lussier, R.N. (2009). Βασικές αρχές διαχείρισης: έννοιες, εφαρμογές, ανάπτυξη δεξιοτήτων. Mason: Εκμάθηση των πόρων.
- Griffin, R.W. (2013). Βασικές αρχές διαχείρισης. Μάθηση των υπηρεσιών.
