Διαφορά μεταξύ IP και Port

IP vs Port

Με τις τελευταίες εξελίξεις των τεχνολογιών της πληροφορίας και της επικοινωνίας (ΤΠΕ) κάθε γωνιά και γωνιά της τεράστιας σφαίρας διασυνδέεται. Η βάση αυτής της θαυμάσιας νίκης οφείλεται κυρίως στις ταχέως εξελισσόμενες τεχνολογίες επικοινωνίας και δικτύωσης. Τα δομικά στοιχεία αυτών των δημιουργιών θαύματος βασίζονται στις έννοιες της διεύθυνσης IP και των θυρών.

Μέσω διευθύνσεων IP και θυρών, εκατομμύρια διακομιστές και πελάτες στο διαδίκτυο επικοινωνούν μεταξύ τους.

Διεύθυνση IP

Η διεύθυνση IP είναι μια λογική διεύθυνση 32 bit που χρησιμοποιείται για τον προσδιορισμό του προορισμού ενός πακέτου δεδομένων (datagram). Η διεύθυνση IP προσδιορίζει τα δίκτυα προέλευσης και προορισμού τα οποία επιτρέπουν τη ροή του σχεδιαγράμματος στην αντίστοιχη διαδρομή. Κάθε κεντρικός υπολογιστής και δρομολογητής στο διαδίκτυο έχει μια διεύθυνση IP, όπως όλα τα τηλέφωνα έχουν έναν μοναδικό αριθμό για τον σκοπό ταυτοποίησης. Η έννοια της διεύθυνσης IP τυποποιήθηκε το 1981.

Χρησιμοποιείται βασικά διακεκομμένη δεκαδική σημείωση στη διεύθυνση IP. Κανονικά μια διεύθυνση IP αποτελείται από δύο μέρη ως τμήμα δικτύου και το τμήμα υποδοχής. Η συνήθης ρύθμιση της διεύθυνσης IP έχει ως εξής:

Καθένα από τα 4 bytes (8 bits = 1byte) αποτελείται από τιμές που κυμαίνονται από 0-255. Οι διευθύνσεις IP ομαδοποιούνται σε κατηγορίες ως (A, B, C και D) ανάλογα με το μέγεθος του αναγνωριστικού δικτύου και το αναγνωριστικό του κεντρικού υπολογιστή. Όταν χρησιμοποιείται αυτή η προσέγγιση για τον προσδιορισμό των διευθύνσεων IP, αναγνωρίζεται ως πλήρης διεύθυνση κλάσης. Ανάλογα με τον τύπο του δικτύου που πρόκειται να δημιουργηθεί, πρέπει να επιλέξετε ένα κατάλληλο σχήμα διευθύνσεων.

Ε. σολ.: Class A => Για μερικά δίκτυα, το καθένα με πολλούς κεντρικούς υπολογιστές.

Κλάση C => Για πολλά δίκτυα, καθένα με λίγα hosts.

Κυρίως, μέσα σε ένα δεδομένο περιβάλλον LAN το αναγνωριστικό δικτύου της διεύθυνσης IP παραμένει το ίδιο, όπου το μέρος του κεντρικού υπολογιστή είναι διαφορετικό.

Ένα από τα μεγάλα μειονεκτήματα που προκαλούνται από την πλήρη ταξινόμηση της τάξης είναι η σπατάλη διευθύνσεων IP. Έτσι, οι μηχανικοί μετακόμισαν στη νέα προσέγγιση της κατηγορίας λιγότερο διευθυνσιοδότηση. Σε αντίθεση με την πλήρη διεύθυνση κατηγορίας, εδώ, το μέγεθος του αναγνωριστικού δικτύου είναι μεταβλητό. Σε αυτήν την προσέγγιση, η έννοια της κάλυψης υποδικτύου χρησιμοποιείται για τον προσδιορισμό του μεγέθους του αναγνωριστικού δικτύου.

Παράδειγμα για μια συνηθισμένη διεύθυνση IP είναι 207. 115. 10. 64

Θύρες

Οι θύρες αντιπροσωπεύονται από αριθμούς 16 bit. Ως εκ τούτου, οι θύρες κυμαίνονται από 0-65, 525. Οι αριθμοί θύρας από 0 -1023 είναι περιορισμένοι, επειδή προορίζονται για τη χρήση γνωστών υπηρεσιών πρωτοκόλλου όπως HTTP και FTP.

Σε ένα δίκτυο, το τελικό σημείο, το οποίο οι δύο κεντρικοί υπολογιστές επικοινωνούν μεταξύ τους, αναγνωρίζονται ως θύρες. Οι περισσότερες από τις θύρες έχουν εκχωρηθεί καθήκοντα. Αυτές οι θύρες αναγνωρίζονται από τον αριθμό θύρας όπως συζητήθηκε προηγουμένως.

Έτσι, η λειτουργική συμπεριφορά της διεύθυνσης IP και της θύρας έχει ως εξής. Πριν από την αποστολή του πακέτου δεδομένων από το μηχάνημα προέλευσης, οι διευθύνσεις IP προέλευσης και προορισμού μαζί με τους αντίστοιχους αριθμούς θύρας τροφοδοτούνται στο datagram. Με τη βοήθεια της διεύθυνσης IP, το datagram παρακολουθεί τη μηχανή προορισμού και φτάνει σε αυτήν. Αφού αποκαλυφθεί το πακέτο, με τη βοήθεια των αριθμών των θυρών, το OS κατευθύνει τα δεδομένα στη σωστή εφαρμογή. Εάν ο αριθμός θύρας δεν έχει τοποθετηθεί σωστά, το λειτουργικό σύστημα δεν γνωρίζει ποια δεδομένα πρέπει να σταλούν σε ποια εφαρμογή.

Ως σύνοψη, η διεύθυνση IP κάνει το μεγάλο καθήκον να κατευθύνει τα δεδομένα στον προορισμό, ενώ οι αριθμοί των θυρών καθορίζουν ποια εφαρμογή θα τροφοδοτηθεί με τα δεδομένα που λαμβάνονται. Τελικά με τον αντίστοιχο αριθμό θύρας, η κατανεμημένη εφαρμογή παραδέχεται τα δεδομένα μέσω της αποκλειστικής θύρας.