Διαφορά μεταξύ υδρόλυσης και συμπύκνωσης
Υδρόλυση έναντι συμπύκνωσης
Η συμπύκνωση και η υδρόλυση είναι δύο τύποι χημικών αντιδράσεων, οι οποίες εμπλέκονται στο σχηματισμό δεσμών και στη θραύση των δεσμών. Η συμπύκνωση είναι το αντίστροφο της υδρόλυσης. Αυτοί οι δύο τύποι αντιδράσεων βρίσκονται συνήθως μέσα στα βιολογικά συστήματα και χρησιμοποιούμε αυτές τις αντιδράσεις για να αποκτήσουμε πολλά εμπορικά σημαντικά προϊόντα.
Συμπύκνωση
Οι αντιδράσεις συμπύκνωσης είναι ένας τύπος χημικής αντίδρασης όπου τα μικρά μόρια συγκεντρώνονται για να σχηματίσουν ένα μεγάλο ενιαίο μόριο. Η αντίδραση λαμβάνει χώρα μέσα σε δύο λειτουργικές ομάδες στα μόρια. Άλλο χαρακτηριστικό χαρακτηριστικό της αντίδρασης συμπύκνωσης είναι ότι ένα μικρό μόριο χάνεται κατά τη διάρκεια της αντίδρασης. Αυτό το μόριο μπορεί να είναι νερό, υδροχλώριο, οξικό οξύ, κλπ. Εάν το χαμένο μόριο είναι νερό, αυτοί οι τύποι αντιδράσεων συμπύκνωσης είναι γνωστοί ως αντιδράσεις αφυδάτωσης. Εφόσον τα μόρια αντιδραστηρίου είναι μικρότερα και το μόριο του προϊόντος είναι πολύ μεγάλο, η πυκνότητα των προϊόντων θα είναι πάντα υψηλότερη από τις αντιδράσεις στις αντιδράσεις συμπύκνωσης. Οι αντιδράσεις συμπύκνωσης λαμβάνουν χώρα με διάφορους τρόπους. Για παράδειγμα, μπορούμε να τα διαχωρίσουμε ευρέως σε δύο τύπους ως αντιδράσεις ενδομοριακής συμπύκνωσης και αντιδράσεις ενδομοριακής συμπύκνωσης. Εάν οι δύο λειτουργικές ομάδες βρίσκονται στο ίδιο μόριο, είναι γνωστές ως ενδομοριακές συμπυκνώσεις. Για παράδειγμα, η γλυκόζη έχει γραμμική δομή ως εξής.
Σε μια λύση, η πλειονότητα των μορίων είναι σε κυκλική δομή. Όταν σχηματίζεται μια κυκλική δομή, το -ΟΗ στον άνθρακα 5 μετατρέπεται στον αιθερικό δεσμό, για να κλείσει ο δακτύλιος με άνθρακα 1. Αυτό σχηματίζει μια δομή δακτυλίου ημιακετάλης έξι μελών. Κατά τη διάρκεια αυτής της ενδομοριακής αντίδρασης συμπύκνωσης, απορροφάται ένα μόριο νερού και σχηματίζεται ένας αιθερικός δεσμός. Οι διαμοριακές αντιδράσεις παράγουν πολλά χρήσιμα και κοινά προϊόντα. Κατά τη διάρκεια αυτής, η αντίδραση λαμβάνει χώρα μεταξύ των λειτουργικών ομάδων δύο χωριστών μορίων. Για παράδειγμα, όταν σχηματίζεται μια πρωτεΐνη όμοια με μακρομόριο, συμπυκνώνονται τα αμινοξέα. Ένα μόριο νερού απελευθερώνεται και σχηματίζεται ένας δεσμός αμιδίου ο οποίος είναι γνωστός ως πεπτιδικός δεσμός. Όταν δύο αμινοξέα δεσμεύονται μαζί, σχηματίζεται ένα διπεπτίδιο και όταν πολλά αμινοξέα ενώνονται, ονομάζεται πολυπεπτίδιο. Το DNA και το RNA είναι επίσης δύο μακρομόρια που σχηματίζονται ως αποτέλεσμα αντιδράσεων συμπύκνωσης μεταξύ νουκλεοτιδίων. Οι αντιδράσεις συμπύκνωσης παράγουν πολύ μεγάλα μόρια και μερικές φορές τα μόρια δεν είναι τόσο μεγάλα. Για παράδειγμα: στην αντίδραση εστεροποίησης μεταξύ μιας αλκοόλης και ενός καρβοξυλικού οξέος, σχηματίζεται ένα μικρό μόριο εστέρα. Η συμπύκνωση είναι σημαντική στο σχηματισμό πολυμερών. Τα πολυμερή είναι μεγάλα μόρια, τα οποία έχουν την ίδια δομική μονάδα που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά.Οι επαναλαμβανόμενες μονάδες ονομάζονται μονομερή. Αυτά τα μονομερή συνδέονται μεταξύ τους με ομοιοπολικούς δεσμούς για να σχηματίσουν ένα πολυμερές.
Αυτή είναι μια αντίδραση όπου ένας χημικός δεσμός διασπάται χρησιμοποιώντας ένα μόριο νερού. Κατά τη διάρκεια αυτής της αντίδρασης, ένα μόριο νερού χωρίζεται σε ένα πρωτόνιο και ένα ιόν υδροξειδίου. Και τότε αυτά τα δύο ιόντα προστίθενται στα δύο μέρη του μορίου όπου διασπάται ο δεσμός. Για παράδειγμα, ακολουθεί ένας εστέρας. Ο εστερικός δεσμός είναι μεταξύ -CO και -Ο.
Στην υδρόλυση, το πρωτόνιο από το νερό προστίθεται στην πλευρά -0, και το ιόν υδροξειδίου προστίθεται στην πλευρά -CO. Συνεπώς, σαν αποτέλεσμα της υδρόλυσης, θα σχηματιστεί μια αλκοόλη και ένα καρβοξυλικό οξύ που θα ήταν τα αντιδραστήρια κατά το σχηματισμό του εστέρα.
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ υδρόλυσης και συμπύκνωσης;
