Διαφορά μεταξύ της κυψέλης και του εκζέματος Η διαφορά μεταξύ των
Η κνίδωση και το έκζεμα είναι και οι δύο αλλεργικές δερματικές παθήσεις. Ο ιατρικός όρος για τις κυψέλες είναι η Ουρτιαία. Το έκζεμα είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται συνήθως για μια κατάσταση που ονομάζεται ατοπική δερματίτιδα αν και συχνότερα χρησιμοποιείται για το χρόνιο στάδιο. Οι κυψέλες και το έκζεμα εμφανίζονται ως αποτέλεσμα της αυξημένης ανοσολογικής αντίδρασης του σώματος, αλλά υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ των δύο.
Διαφορά στις αιτίες:
Οι κυψέλες εμφανίζονται λόγω της απελευθέρωσης ισταμίνης, μιας ουσίας που παράγεται από τα ιστιοκύτταρα στο δέρμα, όταν το δέρμα εκτίθεται σε αλλεργιογόνο. Αυτό αναγκάζει το υγρό να ξεφουσκώσει από τα επιφανειακά αιμοφόρα αγγεία του δέρματος. Οι πιθανοί παράγοντες που προκαλούν τις κυψέλες είναι οι γύροι, οι οσμές των ζώων, οι τσιμπήματα των εντόμων, η έκθεση στον ήλιο, τα φρέσκα φρούτα, τα ψάρια, τα κέλυφος, τα γαλακτοκομικά προϊόντα και τα φιστίκια. Οι κυψέλες μπορούν επίσης να ενεργοποιηθούν με άσκηση, κολύμβηση με ζεστό ή κρύο νερό, άγχος και σε ακραίες περιπτώσεις, μόνο με το χτύπημα ή το ξύσιμο του δέρματος. Ανάλογα με τις ασκήσεις, οι κυψέλες έχουν διαφορετικά ονόματα.
Το έκζεμα συνήθως σχετίζεται με άλλες αναπνευστικές αλλεργίες και είναι συχνό σε άτομα με οικογενειακό ιστορικό άσθματος. Εμφανίζεται ως αποτέλεσμα της υπερβολικής απόκρισης του ανοσοποιητικού συστήματος και λόγω ορισμένων ελαττωμάτων στο φραγμό του δέρματος. Η ακριβής αιτία του εκζέματος είναι άγνωστη, αλλά μερικές κοινές ερεθιστικές ουσίες στο δέρμα μπορεί να είναι σαπούνια, απορρυπαντικά, σαμπουάν και μερικές φορές ακάρεα σκόνης.
Διαφορά στις εκδηλώσεις:
Κυψέλες εμφανίζονται ως ανοιχτό κόκκινο, έθεσαν εκρήξεις πάνω στο δέρμα που χαρακτηρίζονται από σοβαρό κνησμό και μπορεί να εμφανιστούν σε οποιαδήποτε ηλικιακή ομάδα. Αυτές οι βλάβες συνήθως ονομάζονται «wheals», ποικίλλουν σε μέγεθος και σχήμα, μόνο για να εξαφανιστούν και να επανεμφανιστούν μέσα σε λίγες ώρες. Οι κυψέλες είναι μια αυτοπεριοριζόμενη κατάσταση και συνήθως υποχωρούν εντός 24 - 48 ωρών. Κυψέλες με διάρκεια μικρότερη από 6 εβδομάδες χαρακτηρίζονται ως οξεία και η διαρκής διάρκεια πέραν των 6 εβδομάδων χαρακτηρίζεται ως χρόνια. Μερικές φορές ένα βάθος καθήμενων ιστών οίδημα που ονομάζεται αγγειοοίδημα μπορεί να συνοδεύει κυψέλες που επηρεάζει τα χείλη, περιοχή γύρω από τα μάτια, το λαιμό, τη γλώσσα και τους πνεύμονες. Το αγγειοοίδημα του λαιμού μπορεί να εμποδίσει την αναπνοή και πάντα απαιτεί επείγοντα ιατρικά μέτρα.
Το έκζεμα χαρακτηρίζεται από δερματικές αλλοιώσεις που είναι φαγούρα, ξηρά, κοκκινωπή, κρούστα, φουσκάλες, ρωγμές, αιμορραγία ή αιμορραγία. Συνήθως ξεκινάει από τη βρεφική ηλικία και μπορεί να συνεχιστεί και στην εφηβεία, ενώ μερικές φορές η έναρξη μπορεί να είναι σε ενήλικες. Είναι μια χρόνια πάθηση που μπορεί να επηρεάσει οποιοδήποτε μέρος του σώματος, συμπεριλαμβανομένου του προσώπου, των αυτιών και του τριχωτού της κεφαλής. Η συνεχής τριβή και γρατζουνιές εξαιτίας της έντονης φαγούρας τείνει να προκαλέσει αιμορραγία από το εξάνθημα που τελικά καθιστά το δέρμα παχύ και μαυρισμένο.
Διαφορά στη θεραπεία:
Η κυψέλη είναι μια αυτοπεριοριζόμενη κατάσταση και συνήθως δεν απαιτεί θεραπεία.Ωστόσο, όταν γίνεται ενοχλητικό, μπορεί να αντιμετωπιστεί με αντιισταμινικά. Οι χρόνιες κυψέλες απαιτούν λίγο μεγαλύτερη θεραπεία, αλλά ο καλύτερος τρόπος αποφυγής των κυψελών είναι η αποφυγή των παραγόντων ενεργοποίησης.
Το έκζεμα δεν έχει καμία θεραπεία και μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο συμπτωματικά με ενυδατικά για την ξηρότητα και αντιισταμινικά για φαγούρα. Συχνά χρησιμοποιούνται τοπικές εφαρμογές στεροειδών.
Περίληψη:
Η κνίδωση και το έκζεμα είναι αποτέλεσμα υπερευαισθησίας του ανοσοποιητικού συστήματος σε πολλά διεγερτικά και αλλεργιογόνα τα οποία μπορεί ή δεν μπορούν να ταυτιστούν ακόμη και με δοκιμές δέρματος. Και οι δύο παρουσιάζουν σοβαρό κνησμό του δέρματος, αλλά η εμφάνιση του καθενός είναι διαφορετική. Εκτός από το αγγειοοίδημα που αποτελεί επείγουσα ιατρική περίσταση, οι κυψέλες και το έκζεμα δεν λένε ποτέ ποτέ απειλητικές για τη ζωή επιπλοκές. Το έκζεμα απαιτεί μακροχρόνια θεραπεία, κατά την οποία μπορεί να υποχωρήσει μόνο για να επανεμφανιστεί αργότερα. Ωστόσο, και οι δύο αντιμετωπίζονται καλύτερα με την προσεκτική παρατήρηση των ενεργοποιητικών παραγόντων και την αυστηρή αποφυγή τους.
