Σακχαρώδης διαβήτης σακχαρώδης διαβήτης Insipidus

ο σακχαρώδης διαβήτης έναντι του διαβήτη Insipidus

και ο σακχαρώδης διαβήτης και ο διαβήτης Insipidus, το ίδιο συμβαίνει, καθώς και οι δύο συνθήκες προκαλούν υπερβολική δίψα και πολυουρία, αλλά είναι δύο διαφορετικές οντότητες όσον αφορά την παθογένεση, τις έρευνες, τις επιπλοκές και τη διαχείριση.

Σακχαρώδης Διαβήτης

Πρόκειται για ένα κλινικό σύνδρομο που χαρακτηρίζεται από υπεργλυκαιμία λόγω απόλυτης ή σχετικής ανεπάρκειας ινσουλίνης και κατηγοριοποιείται σε τέσσερις υποομάδες, συγκεκριμένα Τύπου Ι, ΙΙ, ΙΙΙ και IV, σύμφωνα με την αιτιολογία τους.

Ο τύπος Ι προκύπτει από αυτοάνοση καταστροφή του παγκρέατος, που παρατηρείται πιο συχνά σε νεαρή ηλικία, ενώ ο τύπος II είναι ενήλικος, κυρίως ως αποτέλεσμα της αντίστασης στην ινσουλίνη. Ο διαβήτης που αποκτάται δευτερογενώς σε κάποια άλλη νόσο, όπως τα γενετικά ελαττώματα της λειτουργίας των β-κυττάρων, οι παγκρεατικές ασθένειες, οι αιτίες που προκαλούνται από φάρμακα, οι ιογενείς λοιμώξεις κατηγοριοποιούνται ως τύπου ΙΙΙ, ενώ ο διαβήτης κύησης είναι ο τύπος IV.

Κλινικά χαρακτηριστικά περιλαμβάνουν την πολυδυψία, την πολυουρία, τη νυκτουρία, την απώλεια βάρους, τη θολότητα της όρασης, την αιμορραγία, την υπερφαγία κλπ.

Οι μεταβολικές διαταραχές που παρατηρούνται στον σακχαρώδη διαβήτη συσχετίζονται συχνά με μακροπρόθεσμες μακρο- και μικρο- αγγειακές επιπλοκές με αποτέλεσμα τη νεφροπάθεια του διαβήτη, τη νευροπάθεια και την περιφερική αγγειακή νόσο. Οι ιατρικές καταστάσεις έκτακτης ανάγκης που συναντώνται είναι διαβητική κετοξέωση και υπερ-οσμωτικό μη κετοτικό κώμα.

Η αντιμετώπιση του διαβήτη τύπου Ι είναι αποκλειστικά ινσουλίνη, ενώ ο τύπος II περιλαμβάνει διαιτητικό έλεγχο και υπογλυκαιμικούς παράγοντες από του στόματος, εκτός από την ινσουλίνη.

Diabetes Incipidus

Σύμφωνα με την αιτιολογία του διαβήτη insipidus, μπορεί να κατηγοριοποιηθεί ως insipidus κρανιακού διαβήτη και nephrogenic diabetes insipidus. Στο κρανιακό διαβήτη insipidus, υπάρχει ανεπαρκής παραγωγή ADH από τον υποθάλαμο, και στον νεφρογόνο διαβήτη insipidus, οι νεφρικές σωληνώσεις δεν ανταποκρίνονται στο ADH.

Οι κρανιακές αιτίες περιλαμβάνουν δομικές υποθαλαμικές ή υψηλές βλάβες του στελέχους, ιδιοπαθή ή γενετικά ελαττώματα και οι νεφρογενείς αιτίες περιλαμβάνουν γενετικές ανωμαλίες, μεταβολικές ανωμαλίες, φαρμακευτική θεραπεία, δηλητηρίαση και χρόνιες νεφρικές παθήσεις.

Η διάγνωση επιβεβαιώνεται στη φάση της αυξημένης ωσμωτικότητας στο πλάσμα (> 300 mOsm / kg), είτε η ADH δεν είναι μετρήσιμη στον ορό, είτε τα ούρα δεν είναι συγκεντρωμένα στο μέγιστο (<600>

Η θεραπεία είναι με desmopressin / DDAVP, της ADH με μεγαλύτερη διάρκεια ημιζωής.Η πολυουρία στον νεφρογόνο διαβήτη βελτιώνεται με θειαζιδικά διουρητικά και NASID

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ του σακχαρώδους διαβήτη και του διαβήτη Insipidus;

• Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια κοινή πάθηση ενώ η άλλη είναι ασυνήθιστη.

• Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια πολυσωματική διαταραχή που πλήττει σχεδόν όλα τα συστήματα του σώματος.

• Ο σακχαρώδης διαβήτης προκαλεί πολυουρία μέσω οσμωτικής διούρησης, ενώ η πολυουρία στον διαβήτη χωρίς έμφυτο προκαλείται από αποτυχία στην έκκριση ή αποτυχία της ADH, στη δράση της στους νεφρούς σωληνάρια.

• Η διαχείριση του διαβήτη περιλαμβάνει διατροφικό έλεγχο, από του στόματος υπογλυκαιμικούς παράγοντες και ινσουλίνη, ενώ ο διαβήτης insipidus περιλαμβάνει δεσμοπρεσσίνη / DDAVP.