Διαφορά μεταξύ κρυσταλλοειδών και κολλοειδών

Κρυσταλλοειδή έναντι κολλοειδών

Επομένως, είναι ζωτικής σημασίας να γνωρίζουμε τις διαφορές τους έτσι ώστε οι γιατροί να μπορούν να αποφασίσουν πότε να χρησιμοποιήσουν αυτές τις λύσεις.

Τι είναι το Crystalloids;

Αυτή είναι μια ουσία που μπορεί να κρυσταλλωθεί. Αυτά είναι υδατικά διαλύματα αλάτων, μετάλλων ή οποιωνδήποτε άλλων υδατοδιαλυτών ουσιών. Ο φυσιολογικός ορός, που είναι ένα υδατικό διάλυμα χλωριούχου νατρίου, είναι κρυσταλλοειδές. Δεδομένου ότι περιέχουν μικρά μόρια, μπορούν να περάσουν από όλες τις κυτταρικές μεμβράνες και να εισέλθουν στα κύτταρα. Όταν τα διαλύματα εγχύονται στο αίμα, βγαίνουν από το αγγειακό σύστημα και διανέμονται γρήγορα παντού. Μπορούν να αποθηκευτούν σε θερμοκρασία δωματίου και να περιέχουν ηλεκτρολύτες ή μη ηλεκτρολύτες. Λόγω αυτών των λόγων, τα κρυσταλλοειδή διαλύματα είναι χρήσιμα στην ιατρική. Χρησιμοποιούνται ως διογκωτές όγκου, ως μέσο για την παροχή ανεπαρκών ηλεκτρολυτών στο σώμα κλπ. Τα πλεονεκτήματα των κρυσταλλοειδών διαλυμάτων είναι ότι είναι φθηνά, εύκολα αποθηκευμένα, έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής, είναι αποτελεσματικά για χρήση, χαμηλές παρενέργειες, να προετοιμαστούν και να είναι άμεσα διαθέσιμα. Επίσης, διατίθενται διάφορες συνθέσεις. Ωστόσο, η υπερβολική χρήση κρυσταλλικού υγρού για θεραπείες μπορεί να προκαλέσει περιφερικό και πνευμονικό οίδημα.

Τι είναι τα κολλοειδή;

Το κολλοειδές διάλυμα θεωρείται ομοιογενές μίγμα, αλλά μπορεί επίσης να είναι ετερογενές (π.χ. γάλα, ομίχλη). Τα σωματίδια σε κολλοειδή διαλύματα είναι ενδιάμεσου μεγέθους (μεγαλύτερα από μόρια) σε σύγκριση με σωματίδια σε διαλύματα και εναιωρήματα ή κρυσταλλοειδή. Αλλά όπως και τα σωματίδια σε διαλύματα, είναι αόρατα με γυμνό μάτι και δεν μπορούν να φιλτραριστούν χρησιμοποιώντας ένα φίλτρο χαρτιού. Τα σωματίδια σε ένα κολλοειδές ονομάζονται διασκορπισμένο υλικό και το μέσο διασποράς είναι ανάλογο του διαλύτη σε ένα διάλυμα. Σύμφωνα με το διασκορπισμένο υλικό και το μέσο, ​​υπάρχουν διαφορετικοί τύποι κολλοειδών. Για παράδειγμα, εάν ένα αέριο διασκορπιστεί σε ένα υγρό μέσο, ​​το κολλοειδές που προκύπτει είναι «αφρός» (π.χ.: κτυπημένη κρέμα). Αν συνδυαστούν δύο υγρά, μπορεί να προκύψει ένα κολλοειδές που είναι γνωστό ως γαλάκτωμα (π.χ. γάλα). Το αίμα θεωρείται επίσης ως κολλοειδές. Τα σωματίδια κατανέμονται εντός του κολλοειδούς μέσου και δεν καθίστανται αν παραμείνουν ακίνητα. Τα κολλοειδή διαλύματα είναι ημιδιαφανή ή αδιαφανή. Μερικές φορές τα σωματίδια σε ένα κολλοειδές μπορούν να διαχωριστούν με φυγοκέντρηση ή πήξη. Για παράδειγμα, οι πρωτεΐνες στο γάλα πηκτοποιούνται όταν παρέχεται θερμότητα ή προστίθεται ένα οξύ. Τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα διαλύματα κολλοειδών στην ιατρική επιστήμη είναι το hetastarch, δεξτράνη, διαλύματα πρωτεΐνης πλάσματος κλπ. Επειδή παραμένουν στο αγγειακό σύστημα, τα κολλοειδή είναι πολύ πιο αποτελεσματικά για χρήση για την επέκταση του κυκλοφορικού όγκου από τα κρυσταλλοειδή.Ωστόσο, η υπερβολική χρήση κολλοειδών μπορεί να προκαλέσει παρενέργειες όπως το περιφερικό και πνευμονικό οίδημα και η καρδιακή ανεπάρκεια.

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ Crystalloid και Colloid; • Τα κολλοειδή περιέχουν πολύ μεγαλύτερα μόρια από τα κρυσταλλοειδή. • Τα κρυσταλλοειδή διαλύματα μπορούν να αποθηκευτούν σε θερμοκρασία δωματίου, αλλά τα κολλοειδή διαλύματα δεν μπορούν να αποθηκευτούν σε θερμοκρασία δωματίου. Πρέπει να φυλάσσονται στο ψυγείο και να υπάρχει περιορισμένη χρονική περίοδος για αυτό. • Τα κρυσταλλοειδή διαλύματα μπορούν να διαφύγουν από το αγγειακό σύστημα και να διανεμηθούν σε όλο το σώμα, αλλά τα κολλοειδή δεν μπορούν. Περιορίζονται στο αγγειακό σύστημα. • Τα κρυσταλλοειδή είναι πολύ φθηνότερα από τα κολλοειδή και είναι άμεσα διαθέσιμα.